Το Μεγάλο σχέδιο είναι το απόλυτο μυθιστόρημα για την κερδοσκοπική, και ειδικότερα τη γερμανική, διάσταση της ελληνικής κρίσης και διαβάζεται απνευστί. Καρπός ενδελεχούς ερευνητικής δουλειάς στη Γερμανία και στην Ελλάδα, έχει τεκμηριωμένες ιστορικές, κοινωνικές και οικονομικές πτυχές, οι οποίες ανατρέπουν τα στερεότυπα για την ελληνική οικονομική κρίση, αποκαλύπτουν τον μηχανισμό που τη δημιούργησε και έχουν τη δύναμη να σοκάρουν το διεθνές κοινό όσο και το ελληνικό.
Το Μεγάλο σχέδιο είναι ένα αριστοτεχνικό οικονομικο-πολιτικό μυθιστόρημα που ψηλαφεί την πραγματικότητα μέσα από μια πλοκή αστυνομική, σφιχτή, ολοζώντανη, πολυδαίδαλη, με πλούσιες αποχρώσεις. Πρωταγωνιστής, ένας ντετέκτιβ που διαβάζει Πέτρο Μάρκαρη.
Συγγραφέας αιχμηρών αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο Βόλφγκανγκ Σορλάου στρέφει τον φακό του στην καπιταλιστική κρίση, το πολιτικό έγκλημα, τον ναζισμό, τη γερμανική κοινωνία και τις αποσιωπημένες πτυχές του γερμανικού οικονομικού θαύματος. Ο Σορλάου έχει πραγματευτεί κρίσιμα θέματα, όπως η πολύνεκρη βομβιστική επίθεση των νεοναζί στη Γιορτή της Μπίρας στο Μόναχο το 1980 ή η ιδιωτικοποίηση του νερού, στα μυθιστορήματα Η συνωμοσία του Μονάχου και Ξένα νερά.
«Η ελληνική κρίση, σε αντίθεση με τις περισσότερες αναφορές στα γερμανικά ΜΜΕ, ήταν ουσιαστικά μια επιχείρηση των χρηματαγορών ενάντια στο ευρώ. Η Ελλάδα επελέγη ως στόχος επειδή ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Οι Ευρωπαίοι απέκρουσαν την επίθεση λίγο-πολύ με επιτυχία. Οι Ελληνες πλήρωσαν την υπόθεση κυριολεκτικά με το αίμα τους».
O Βόλφγκανγκ Σορλάου στέκεται κριτικά απέναντι στη γερμανική υπεροψία και σκαλίζει σε βάθος τις αποσιωπημένες πτυχές του γερμανικού «οικονομικού θαύματος». Επισημαίνει ότι «τα δισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για τη “σωτηρία της Ελλάδας” κατέληξαν σε λογαριασμούς γαλλικών και γερμανικών τραπεζών». Και με την αφήγησή του καθρεφτίζει την «κτηνώδη συμπεριφορά» των Ες Ες όσο και την κυνική στάση των επενδυτικών τραπεζών απέναντι στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα αποδομεί τα γερμανικά επιχειρήματα.
Υπενθυμίζει ότι με τερτίπια δεν έγινε η αποπληρωμή του εκβιαστικού «κατοχικού» δανείου, εξηγεί το κερδοσκοπικό παιχνίδι των δανείων με μορφή swaps, σχολιάζει πώς «γερμανικές εταιρείες πήραν στα χέρια τους πάμφθηνα τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας», π.χ. τα αεροδρόμια.
Από τους πολιτικούς, ο συγγραφέας αναφέρει τους Αντενάουερ, Κολ, Σρέντερ, Σουλτς, Γιώργο Παπανδρέου. Και κυρίως ξεσκεπάζει τους «ήρωες της νεοελληνικής τραγωδίας», Μάριο Ντράγκι, Λουκά Παπαδήμο, Πέτρο Χριστοδούλου, Αντιγόνη Λουδιάδη, που μαγείρεψαν τη συγκάλυψη και φαινομενική συρρίκνωση του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος μέσω της επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs, ώστε η Ελλάδα να γίνει δεκτή στην ευρωζώνη.
Παρακολουθεί επίσης τον λοχαγό Λάουτενμπαχ των Ες Ες, που έδωσε το σύνθημα για τη σφαγή των αμάχων στο Δίστομο. Και τον τραπεζίτη Χέρμαν Γιόζεφ Αμπς, διευθυντή του Γραφείου Αναγκαστικής Εξαγοράς Εβραϊκών Επιχειρήσεων, που το 1941 πήρε τον έλεγχο της μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Αμπς θα γίνει ο σύμβουλος του καγκελάριου Αντενάουερ, ο αγαπημένος των Αμερικανών, εκείνος που θα παγώσει την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων προς τους νικητές από την Ανατολική και ΝΑ Ευρώπη. Ολοι, σημειώνει ο Σορλάου, καθρεφτίζουν μια επικίνδυνη πραγματικότητα: ότι «οι καταστάσεις άλλαξαν αλλά εκείνοι που διαχειρίζονται τις καταστάσεις έμειναν οι ίδιοι». Κυκλοφόρησε το 2018, έναν χρόνο περίπου μετά την ελληνική εκδοχή του αυτοαναφορικού βιβλίου Ανίκητοι ηττημένοι του Γιάνη Βαρουφάκη (εκδ. Πατάκης), και μακάρι ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς να είχε επιλέξει αυτό το βιβλίο ως βάση σεναρίου για την ταινία του. Θα είχε καταφέρει να βοηθήσει πραγματικά τη γενέτειρά του, αντί να αρκεστεί στο να ηρωοποιήσει ένα πολιτικό πρόσωπο.
Μικέλα Χαρτουλάρη, Εφημερίδα των συντακτών
Το Μεγάλο σχέδιο είναι ένα αριστοτεχνικό οικονομικο-πολιτικό μυθιστόρημα που ψηλαφεί την πραγματικότητα μέσα από μια πλοκή αστυνομική, σφιχτή, ολοζώντανη, πολυδαίδαλη, με πλούσιες αποχρώσεις. Πρωταγωνιστής, ένας ντετέκτιβ που διαβάζει Πέτρο Μάρκαρη.
Συγγραφέας αιχμηρών αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο Βόλφγκανγκ Σορλάου στρέφει τον φακό του στην καπιταλιστική κρίση, το πολιτικό έγκλημα, τον ναζισμό, τη γερμανική κοινωνία και τις αποσιωπημένες πτυχές του γερμανικού οικονομικού θαύματος. Ο Σορλάου έχει πραγματευτεί κρίσιμα θέματα, όπως η πολύνεκρη βομβιστική επίθεση των νεοναζί στη Γιορτή της Μπίρας στο Μόναχο το 1980 ή η ιδιωτικοποίηση του νερού, στα μυθιστορήματα Η συνωμοσία του Μονάχου και Ξένα νερά.
«Η ελληνική κρίση, σε αντίθεση με τις περισσότερες αναφορές στα γερμανικά ΜΜΕ, ήταν ουσιαστικά μια επιχείρηση των χρηματαγορών ενάντια στο ευρώ. Η Ελλάδα επελέγη ως στόχος επειδή ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Οι Ευρωπαίοι απέκρουσαν την επίθεση λίγο-πολύ με επιτυχία. Οι Ελληνες πλήρωσαν την υπόθεση κυριολεκτικά με το αίμα τους».
O Βόλφγκανγκ Σορλάου στέκεται κριτικά απέναντι στη γερμανική υπεροψία και σκαλίζει σε βάθος τις αποσιωπημένες πτυχές του γερμανικού «οικονομικού θαύματος». Επισημαίνει ότι «τα δισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για τη “σωτηρία της Ελλάδας” κατέληξαν σε λογαριασμούς γαλλικών και γερμανικών τραπεζών». Και με την αφήγησή του καθρεφτίζει την «κτηνώδη συμπεριφορά» των Ες Ες όσο και την κυνική στάση των επενδυτικών τραπεζών απέναντι στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα αποδομεί τα γερμανικά επιχειρήματα.
Υπενθυμίζει ότι με τερτίπια δεν έγινε η αποπληρωμή του εκβιαστικού «κατοχικού» δανείου, εξηγεί το κερδοσκοπικό παιχνίδι των δανείων με μορφή swaps, σχολιάζει πώς «γερμανικές εταιρείες πήραν στα χέρια τους πάμφθηνα τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας», π.χ. τα αεροδρόμια.
Από τους πολιτικούς, ο συγγραφέας αναφέρει τους Αντενάουερ, Κολ, Σρέντερ, Σουλτς, Γιώργο Παπανδρέου. Και κυρίως ξεσκεπάζει τους «ήρωες της νεοελληνικής τραγωδίας», Μάριο Ντράγκι, Λουκά Παπαδήμο, Πέτρο Χριστοδούλου, Αντιγόνη Λουδιάδη, που μαγείρεψαν τη συγκάλυψη και φαινομενική συρρίκνωση του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος μέσω της επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs, ώστε η Ελλάδα να γίνει δεκτή στην ευρωζώνη.
Παρακολουθεί επίσης τον λοχαγό Λάουτενμπαχ των Ες Ες, που έδωσε το σύνθημα για τη σφαγή των αμάχων στο Δίστομο. Και τον τραπεζίτη Χέρμαν Γιόζεφ Αμπς, διευθυντή του Γραφείου Αναγκαστικής Εξαγοράς Εβραϊκών Επιχειρήσεων, που το 1941 πήρε τον έλεγχο της μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Αμπς θα γίνει ο σύμβουλος του καγκελάριου Αντενάουερ, ο αγαπημένος των Αμερικανών, εκείνος που θα παγώσει την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων προς τους νικητές από την Ανατολική και ΝΑ Ευρώπη. Ολοι, σημειώνει ο Σορλάου, καθρεφτίζουν μια επικίνδυνη πραγματικότητα: ότι «οι καταστάσεις άλλαξαν αλλά εκείνοι που διαχειρίζονται τις καταστάσεις έμειναν οι ίδιοι». Κυκλοφόρησε το 2018, έναν χρόνο περίπου μετά την ελληνική εκδοχή του αυτοαναφορικού βιβλίου Ανίκητοι ηττημένοι του Γιάνη Βαρουφάκη (εκδ. Πατάκης), και μακάρι ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς να είχε επιλέξει αυτό το βιβλίο ως βάση σεναρίου για την ταινία του. Θα είχε καταφέρει να βοηθήσει πραγματικά τη γενέτειρά του, αντί να αρκεστεί στο να ηρωοποιήσει ένα πολιτικό πρόσωπο.
Μικέλα Χαρτουλάρη, Εφημερίδα των συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου