"Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς", Blumen welken früh (Trailer mit deutschen Untertiteln)
Τον Ιανουάριο 2020 έγινε στην πόλη Mainz μια ιδιαίτερη πρεμιέρα ταινίας: Περίπου 350 μαθητές είδαν σε πρώτη προβολή το ντοκιμαντέρ "Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς. Κακόπετρος 28 Αυγούστου 1944", με θέμα τα εγκλήματα της γερμανικής Wehrmacht στον πληθυσμό της Κρήτης. Οι εντυπώσεις των μαθητών κατέγραψε η σκηνοθέτις της ταινία, Βίκυ Αρβελάκη και προβλήθηκαν στην Κρητική τηλόραση.
Im Januar 2020 fand in Mainz eine besondere Filmpremiere statt: Etwa 350 Schüler sahen die deutsche Uraufführung des Films „Blumen welken früh- Kakópetros 28. August 1944“, der die Verbrechen der deutschen Wehrmacht an der Zivilbevölkerung auf Kreta thematisiert. Organisiert wurde das von der Schulbehörde Rheinland-Pfalz und der dortigen Landeszentrale für politische Bildung. Die Eindrücke und Reaktionen der Schüler begleitete die Regisseurin des Films, Vicky Arvelaki, mit der Kamera und waren Anfang April im kretischen Fernsehen zu sehen.
"Στο Γερμανικό σχολείο σπάνια αναφέρεται η Ελλάδα. Συχνά διδασκόμαστε να σκεφτόμαστε μέσα σε "κουτιά" και δεν σκεφτόμαστε πέρα από τα όρια του έθνους μας", είπε μία μαθήτρια που παρακολούθησε την ταινία.
„Im deutschen Schulsystem wird Griechenland sehr selten angesprochen beziehungsweise fast gar nicht. Oft gibt es ein Kastendenken (…) und man denkt nicht über die eigenen nationalen Grenzen hinaus“, sagt eine Schülerin, die im Januar in Rheinland-Pfalz einen besonderen Film zur deutsch-griechischen Vergangenheit gesehen hat.
Αυτό είναι που η ταινία δεν θέλει να κάνει: Να βάλει τους θεατές να σκεφτούν μέσα σε "κουτί". Ο στόχος της είναι να δώσει έναυσμα για αντιπαραβολή των ελληνο-γερμανικών σχέσεων και να συμβάλλει στο να δημιουργηθεί μια νέα κουλτούρα μνήμης.
Kastendenken will der Film „Blumen welken früh- Kakópetros 28.August 1944“ grundsätzlich vermeiden. Vielmehr möchte er neue Impulse für die Auseinandersetzung mit dem deutsch-griechischen Verhältnis setzen und dazu beitragen, „einen Grundstein einer neuen Erinnerungskultur zu legen“, heißt es im Ankündigungsflyer zum Film. In dem 2018 entstandenen Film werden die Verbrechen der deutschen Wehrmacht an der Zivilbevölkerung am Beispiel des Massakers von Kakópetros auf Kreta im Jahre 1944 thematisiert.
Vom 21. bis 23. Januar 2020 wurde er im Umfeld der Gedenkveranstaltungen zum Tag der Opfer des Nationalsozialismus in Deutschland uraufgeführt. 15 Schulen, etwa 350 Schülerinnen und Schüler, sahen in Mainz den etwa einstündigen Film in vier Nachmittags- und Abendveranstaltungen. Eingeladen hatten die Schulbehörde von Rheinland-Pfalz und die Landeszentrale für politische Bildung. „Wir hatten den Film von Vicky Arvelaki und Mattheios Frantzeskakis im Frühjahr 2018 bei einer Bildungsreise zu dieser Thematik für Lehrer in Chania kennengelernt und die Regisseure daraufhin mit ihrem Film nach Deutschland eingeladen“, berichtet Bettina Münch-Rosenthal, Referentin für internationale Zusammenarbeit und Beauftragte für EU-Programme im Schulbereich der Schulbehörde in Rheinland-Pfalz. Der Film wurde bereits auf einigen Filmfestivals in Griechenland und darüber hinaus gezeigt.
„Die Reaktion der Schülerinnen und Schüler, die vorher thematisch auf den Film in den rheinland-pfälzischen Schulen vorbereitet wurden, war sehr beeindruckend – so beeindruckend, dass die Filmemacherin Vicky Arvelaki aus diesen Reaktionen nach dem Film einen neuen Film und Beitrag für eine Fernsehsendung auf Kreta zusammengestellt hat“, berichtet Münch-Rosenthal. Anfang April wurde dieser im kretischen Fernsehen NeaTV im Rahmen einer ausführlichen, knapp 50-minütigen Sendung auf Griechisch mit Szenen auf Deutsch ausgestrahlt. „Die Sendung hat großes Aufsehen auf Kreta erregt, auch der Gouverneur von Kreta hat sich gemeldet; viele fragten auch nach einer Wiederholungssendung“, sagt Münch-Rosenthal.
Die Interviews mit Lehrern und Schülern sind in das Gespräch zwischen Vicky Arvelaki und dem Moderator der Sendung eingebaut:
Auf Deutsch: Lehrer ab Minute 08:42, Schüler ab Minute 17:02 sowie griechischsprachige Schüler ab Minute 37:35
Οι συνεντεύξεις με καθηγητές και μαθητές εμπεριέχονται στη συνομιλία με την Βίκυ Αρβελάκη (εκπομπή). Στους παραπάνω υπερσυνδέσμους θα βρείτε τα λόγια των καθηγητών (από το λεπτό 08:42), των Γερμανών μαθητών (από το λεπτό 17:02) και Ελλήνων μαθητών (από το λεπτό 37:35).
Quelle: AUFSICHTS- UND DIENSTLEISTUNGSDIREKTION RHEINLAND-PFALZ (agorayouth.com), www.flowersfadeearly.com
"Στο Γερμανικό σχολείο σπάνια αναφέρεται η Ελλάδα. Συχνά διδασκόμαστε να σκεφτόμαστε μέσα σε "κουτιά" και δεν σκεφτόμαστε πέρα από τα όρια του έθνους μας", είπε μία μαθήτρια που παρακολούθησε την ταινία.
„Im deutschen Schulsystem wird Griechenland sehr selten angesprochen beziehungsweise fast gar nicht. Oft gibt es ein Kastendenken (…) und man denkt nicht über die eigenen nationalen Grenzen hinaus“, sagt eine Schülerin, die im Januar in Rheinland-Pfalz einen besonderen Film zur deutsch-griechischen Vergangenheit gesehen hat.
Αυτό είναι που η ταινία δεν θέλει να κάνει: Να βάλει τους θεατές να σκεφτούν μέσα σε "κουτί". Ο στόχος της είναι να δώσει έναυσμα για αντιπαραβολή των ελληνο-γερμανικών σχέσεων και να συμβάλλει στο να δημιουργηθεί μια νέα κουλτούρα μνήμης.
Kastendenken will der Film „Blumen welken früh- Kakópetros 28.August 1944“ grundsätzlich vermeiden. Vielmehr möchte er neue Impulse für die Auseinandersetzung mit dem deutsch-griechischen Verhältnis setzen und dazu beitragen, „einen Grundstein einer neuen Erinnerungskultur zu legen“, heißt es im Ankündigungsflyer zum Film. In dem 2018 entstandenen Film werden die Verbrechen der deutschen Wehrmacht an der Zivilbevölkerung am Beispiel des Massakers von Kakópetros auf Kreta im Jahre 1944 thematisiert.
Vom 21. bis 23. Januar 2020 wurde er im Umfeld der Gedenkveranstaltungen zum Tag der Opfer des Nationalsozialismus in Deutschland uraufgeführt. 15 Schulen, etwa 350 Schülerinnen und Schüler, sahen in Mainz den etwa einstündigen Film in vier Nachmittags- und Abendveranstaltungen. Eingeladen hatten die Schulbehörde von Rheinland-Pfalz und die Landeszentrale für politische Bildung. „Wir hatten den Film von Vicky Arvelaki und Mattheios Frantzeskakis im Frühjahr 2018 bei einer Bildungsreise zu dieser Thematik für Lehrer in Chania kennengelernt und die Regisseure daraufhin mit ihrem Film nach Deutschland eingeladen“, berichtet Bettina Münch-Rosenthal, Referentin für internationale Zusammenarbeit und Beauftragte für EU-Programme im Schulbereich der Schulbehörde in Rheinland-Pfalz. Der Film wurde bereits auf einigen Filmfestivals in Griechenland und darüber hinaus gezeigt.
„Die Reaktion der Schülerinnen und Schüler, die vorher thematisch auf den Film in den rheinland-pfälzischen Schulen vorbereitet wurden, war sehr beeindruckend – so beeindruckend, dass die Filmemacherin Vicky Arvelaki aus diesen Reaktionen nach dem Film einen neuen Film und Beitrag für eine Fernsehsendung auf Kreta zusammengestellt hat“, berichtet Münch-Rosenthal. Anfang April wurde dieser im kretischen Fernsehen NeaTV im Rahmen einer ausführlichen, knapp 50-minütigen Sendung auf Griechisch mit Szenen auf Deutsch ausgestrahlt. „Die Sendung hat großes Aufsehen auf Kreta erregt, auch der Gouverneur von Kreta hat sich gemeldet; viele fragten auch nach einer Wiederholungssendung“, sagt Münch-Rosenthal.
Die Interviews mit Lehrern und Schülern sind in das Gespräch zwischen Vicky Arvelaki und dem Moderator der Sendung eingebaut:
Auf Deutsch: Lehrer ab Minute 08:42, Schüler ab Minute 17:02 sowie griechischsprachige Schüler ab Minute 37:35
Οι συνεντεύξεις με καθηγητές και μαθητές εμπεριέχονται στη συνομιλία με την Βίκυ Αρβελάκη (εκπομπή). Στους παραπάνω υπερσυνδέσμους θα βρείτε τα λόγια των καθηγητών (από το λεπτό 08:42), των Γερμανών μαθητών (από το λεπτό 17:02) και Ελλήνων μαθητών (από το λεπτό 37:35).
Quelle: AUFSICHTS- UND DIENSTLEISTUNGSDIREKTION RHEINLAND-PFALZ (agorayouth.com), www.flowersfadeearly.com
©Screenshot YouTube Kanal von der Regisseurin Vicky Arvelaki von der Sendung „Sto Epikentro“
Στο μαρτυρικό Κακόπετρο, ένα μικρό χωριό του νομού Χανίων, ο χρόνος σταμάτησε στην 28η Αυγούστου 1944. Ήταν μια βροχερή Δευτέρα του καλοκαιριού, μια φαινομενικά συνηθισμένη μέρα, όταν τίποτε δεν προμήνυε τη μεγάλη σφαγή που θα ακολουθούσε και την ομαδική εκτέλεση 23 αμάχων από τους Γερμανούς κατακτητές. Στο ντοκιμαντέρ «Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς, Κακόπετρος 28 Αυγούστου 1944», πέντε επιζώντες θυμούνται εκείνη τη βροχερή Δευτέρα. Και αφηγούνται τα προσωπικά δράματα που εκτυλίχθηκαν στο μικρό χωριό την ημέρα της μεγάλης εκτέλεσης, αλλά και την υπόλοιπη ζωή τους, που άφησε ένα ολόκληρο χωριό βουτηγμένο στη θλίψη. Το ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία Ματθαίου Φραντζεσκάκη και Βίκης Αρβελάκη, καταγράφει το πέρασμα των Γερμανών από το χωριό μέσα από τις μαρτυρίες πέντε πρωταγωνιστών του δράματος, αναδεικνύοντας μέσα από την προφορική ιστορία το αποτύπωμα που άφησε μέχρι σήμερα στο χωριό η αποτρόπαιη εκτέλεση. Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός διακριτά καταγεγραμμένο στην έκθεση της επιτροπής καταγραφής των Γερμανικών Ωμοτήτων στην Κρήτη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο φωτογράφος της επιτροπής Κωνσταντίνος Κουτουλάκης, η ιστορία του Κακόπετρου συγκλόνισε το Νίκο Καζαντζάκη, που ήταν μέλος της επιτροπής. «Φεύγοντας είδα τον Καζαντζάκη να κλαίει. Μέσα στ’ αυτοκίνητο μας ήλεγε κι ήκλαιγε ακόμη, είδετε; Αυτή είναι η κρητική ψυχή, την ελευθερία την έχει θρησκεία… Ένας τέτοιος λαός υποδουλώνεται ποτέ;», γράφει ο Κωνσταντίνος Κουτουλάκης. Ο δημοσιογράφος Ματθαίος Φραντζεσκάκης μιλώντας για την ταινία που σκηνοθέτησε, ανασύρει ζωντανές μνήμες «για έναν ισόβιο πόνο ψυχής, που βύθισε ένα ολόκληρο χωριό στο πένθος». Γι' αυτόν η ταινία προέκυψε ως αποτέλεσμα προσωπικής επικοινωνίας με κάποιους από τους πρωταγωνιστές, που έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσουν μια σκληρή στιγμή της ιστορίας ενός τόπου μέσα από τα αποκαΐδια των ψυχών αυτών των ανθρώπων. Οι πέντε πρωταγωνιστές της ιστορίας ουσιαστικά σημαδεύτηκαν για όλη τους την ζωή. Περίπου 70 χρόνια μετά είχαν τόσο βαθιά χαραγμένες τις μνήμες, αλλά και τον πόνο που θέλησε να αποτυπώσει και να αναδείξει το γεγονός, αλλά και ό,τι αυτό άφησε πίσω του: Νεκρούς, λεηλασίες και ισόβιο πόνο ψυχής. Τα «Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς» δεν αφορά μόνο στους 23 ανθρώπους που δολοφονήθηκαν στον Κακόπετρο, αλλά και σε εκείνους που έμειναν πίσω. Εκείνη τη μέρα “μαράθηκαν” όχι μόνο οι νέοι που εκτελέστηκαν, αλλά και οι άνθρωποί τους, που έμειναν πίσω να ζήσουν μια ζωή γεμάτη πόνο και ένα αναπάντητο “γιατί”. Εκείνη τη μέρα στον Κακόπετρο όλα τα λουλούδια μαράθηκαν νωρίς.
Η προφορική ιστορία είναι η ιστορία που χτίζεται γύρω από τους ανθρώπους. Μια ζωντανή ιστορία μέσα στην κοινότητα και από την κοινότητα. Που δίνει βήμα, εκτός από τους ειδικούς, και στους λιγότερο προνομιούχους. Σε αυτούς που τις περισσότερες φορές βιώνουν τα ιστορικά γεγονότα. Σε αυτούς που ενώ σημαδεύονται από τα (συχνά έντονα) βιώματα ζωής, τούς έχει για πολλά χρόνια αφαιρεθεί το δικαίωμα της αποτύπωσης και της δημόσιας καταγραφής αυτών των βιωμάτων. Κατ’ επέκταση η προφορική ιστορία ουσιαστικά δίνει βήμα σε ιστορίες και τομείς που μέχρι τώρα αποσιωπούνταν, όπως η ιστορία της οικογένειας, οι σχέσεις της με τη γειτονιά και τη συγγένεια, οι κοινωνικοί φυλετικοί ρόλοι και αγώνες. Οι μικρές και μεγάλες επαναστάσεις. Με αυτήν την προοπτική, η σκοπιά της ιστορικής γλώσσας και γραφής πλαταίνει, πλουτίζεται και παράλληλα αλλάζει το κοινωνικό της μήνυμα. Παράλληλα η προφορική ιστορία αναδεικνύει και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Η προφορική ιστορία αποτελεί πεδίο δημιουργικής ζεύξης στοιχείων ενός Άυλου Πολιτισμού που συχνά χάνεται, ενώ μπορεί και πρέπει να αποτελεί βασικό μοχλό συνέχειας των γενεών – και της κινηματογραφικής αφήγησης μέσα από ένα είδος που εξ ορισμού στηρίζεται στην αποτύπωση «αληθινών ιστοριών». Την παραπάνω οπτική προσέγγισης επιδιώκουν οι δημιουργοί και στα «Λουλούδια που Μαράθηκαν Νωρίς». Πέρα από την επαφή με ένα γεγονός που δεν είναι ευρέως γνωστό, ο θεατής μπορεί να κατανοήσει τον πόνο και τα σημάδια στην ψυχή που αφήνει ισόβια στους επιζώντες ένα τέτοιο γεγονός. Μέσα από τις υπόλοιπες αναφορές του ντοκιμαντέρ, ο θεατής βρίσκεται απέναντι σε ερωτήματα, όπως το «πώς μπορεί ένας λαός να οπλίζεται και να σκορπά μίσος και θάνατο», «ποιος κινεί την ιστορία», «ποια δύναμη κρατά ζωντανούς τους ανθρώπους μετά από τέτοια γεγονότα» και φυσικά «πως μπορεί η ανάδειξη ενός τέτοιου γεγονότος να λειτουργήσει αποτρεπτικά από την επανάληψη του». Μέσα από τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών όσο και από την ειδική αναφορά του Νίκου Καζαντζάκη στα γεγονότα στον Κακόπετρο, ο θεατής θα νιώσει το μεγαλείο της ψυχής των ανθρώπων που επέζησαν και κουβαλώντας ισόβια τον πόνο στην ψυχή πάλεψαν για να σταθούν όρθιοι.
Πηγές: https://parallaximag.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου