3η Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου (World Bicycle Day)

Auf Deutsch: https://www.kuriose-feiertage.de/europaischer-tag-des-fahrrads/

Βίντεο με την εφεύρεση του ποδηλάτου στα Γερμανικά:

https://www.youtube.com/watch?v=OOxrB5Xywpw

Από τη ρήση του κοινωνιολόγου Leszek Sibilski, «το ποδήλατο είναι υπόθεση όλων» (2015), γεννήθηκε ένα ολόκληρο κίνημα που επισφραγίστηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στις 12 Απριλίου 2018, ορίζοντας την 3η Ιουνίου ως παγκόσμια ημέρα ποδηλάτου (ήταν από το 1998 Ευρωπαϊκή Ημέρα Ποδηλάτου).

Λέγεται ότι ο Λεονάρδος ντα Βίντσι ή ένας από τους μαθητές του, έφτιαξε το 1493, τα πρώτα σχέδια μιας μηχανής που κινιόταν με πετάλια και είχε συνδετικές βέργες μεταξύ των τροχών. Το πρώτο ποδήλατο, ή καλύτερα αυτό που έμοιαζε σαν ποδήλατο εφευρέθηκε στην Γαλλία το 1790 από τον Κόμη Μεντ Ντε Σιβράκ. Δεν είχε πετάλια και τιμόνι και το είχε ονομάσει Σελεριφέρ. Ήταν ξύλινο και μάλλον δύσχρηστο. Αργότερα, το 1816, ο γερμανικής καταγωγής Καρλ βον Ντράις, βαρώνος του Σάρμπουρν, 32 ετών τότε, το εξέλιξε και το ονόμασε Ντράισιέν. Αποτελεί κεντρική φυσιογνωμία στην ιστορία του ποδηλάτου, καθώς σχεδίασε και κατασκεύασε την “μηχανή περπατήματος” ή “draisienne” η αλλιώς “αλογάκι για χόμπι”, μια πολύ πρώιμη μορφή του. Από αρκετούς θεωρείται ως “ο πατέρας του ποδηλάτου”. Του πρόσθεσε τιμόνι, και ο ποδηλάτης καθόταν ανάμεσα στις δυο ρόδες. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1785 στην Καρλσρούη και πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1851 στην ίδια πόλη. Από το 1803 μέχρι το 1805 σπούδασε αρχιτεκτονική, γεωπονία και φυσική στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Αρχικά διορίστηκε ως δασικός υπάλληλος, στη συνέχεια όμως αφοσιώθηκε στη δημιουργία μίας σειράς εφευρέσεων. Το 1817 ανακάλυψε ένα είδος ποδηλάτου που θα τον βοηθούσε να μετακινηθεί στους βασιλικούς κήπους πιο γρήγορα. Εικάζεται πως ένας ακόμα λόγος που ώθησε τον Karl Drais στην εφεύρεσή του, ήταν οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ευρώπη το 1816. Εκείνη η χρονιά έχει μείνει στην ιστορία ως η "χρονιά δίχως καλοκαίρι", λόγω των ανωμαλιών στις καιρικές συνθήκες που είχαν σαν αποτέλεσμα την πείνα των αλόγων με τα ανάλογα προβλήματα που προέκυψαν στις μετακινήσεις και που φυσικά δεν άφησε αμέτοχη την Γερμανία. Η κατασκευή του Φον Ντράις, αντανακλούσε την πεποίθηση των οπαδών της ότι θα αντικαθιστούσε το βασικό μεταφορικό μέσο του 19ου αιώνα, το άλογο. Η μηχανή περπατήματος είχε δύο ισομεγέθεις τροχούς όπου στον μπροστινό υπήρχε η δυνατότητα να ακουμπήσει κανείς το πόδι του. Ο τρόπος λειτουργίας του ήταν αρκετά απλός. Ο αναβάτης έπρεπε να δίνει ώθηση με το ένα πόδι. Ήταν κατασκευασμένο πλήρως από ξύλο. Δεν έγινε ευρέως γνωστό, αφού δεν είχε την δυνατότητα να κυλήσει πουθενά αλλού, πέρα από πολύ καλά στρωμένους δρόμους, όπως τα πάρκα και κήποι. Το πρώτο καταγεγραμμένο ταξίδι ποδηλάτου, έγινε από τον ίδιο τον Drais, στις 2 Ιουνίου 1817 από το Μάνχαϊμ στο Σβέτσιγκεν. Η πρώτη περιήγηση με ποδήλατο στον κόσμο, πριν από 200 χρόνια, ήταν η διάνυση μιας απόστασης σχεδόν 14 χλμ. αλλά το δίτροχό του, η "draisienne" όπως έμεινε στην ιστορία, δεν ενθουσίασε το κοινό. Η πρώιμη μορφή σημερινού ποδηλάτου ήταν υπερβολικά ακριβή στις αρχές του 19ου αιώνα. Η περιήγηση του Ντράις, καθισμένου πάνω σε ξύλινο δοκό που συνέδεε δύο ρόδες, θεωρείται τουλάχιστον η ημερομηνία έναρξης της ατομικής κινητικότητας. Το ταξίδι χωρίς άλογο ήταν μέχρι τότε αδύνατον. Η εφεύρεση του Ντράις δεν διέθετε σύστημα διεύθυνσης και επέτρεπε τη γρήγορη μετακίνηση μόνο σε ευθεία κατεύθυνση. Από το 1817, το ποδήλατο υπέστη αμέτρητες βελτιώσεις και συνοδεύτηκε από κοινωνικές εξελίξεις. Από την πρώιμη μορφή του ως το ηλεκτρικό ποδήλατο, η ιδέα δεν άλλαξε: δύο ρόδες, ένα τιμόνι, η δυναμική του ποδηλάτη και τακτική συντήρηση του μηχανισμού του. Έκτοτε, το ποδήλατο δεν σταματά να εκσυγχρονίζεται σταδιακά και να γίνεται όλο και πιο λειτουργικό. Το 1817 σηματοδοτεί εξάλλου την απαρχή πολλών ακόμη εφευρέσεων. 

Από απούλητο προϊόν έγινε αγαθό μαζικής παραγωγής
 Με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την εφεύρεση του ποδηλάτου, το 2017 παρουσίασε το Μουσείο Εργασίας και Τεχνικής στο ΜάνχαΪμ τη μεγάλη έκθεση του κρατιδίου της Βάδης- Βυρτεμβέργης "200 χρόνια ποδήλατο". Ο βαρόνος φον Ντράις και η ιστορία του ποδηλάτου" (https://www.200jahre-fahrrad.de/). Η έκθεση παρουσιάζει το πορτρέτο του Καρλ φον Ντράις, ενός ευφυούς εφευρέτη, του οποίου οι ιδέες ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή του. Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια μετά το πρώτο αυτό ταξίδι, ώστε το ποδήλατο να αναπτυχθεί γρήγορα. Το 1867, ο Πιέρ Μισό παρουσιάζει στη Διεθνή 'Έκθεση των Παρισίων το ποδήλατό του, ένα δίτροχο εξοπλισμένο με πετάλια στην μπροστινή ρόδα. Το ποδήλατο γρήγορα κατασκευάστηκε μαζικά και αποτέλεσε παγκόσμια εμπορική επιτυχία. Η ανάπτυξή του επιτρέπει τη συντόμευση του χρόνου κατασκευής και τη χρήση ελαφρύτερων υλικών ώστε το ποδήλατο να γίνει λιγότερο βαρύ. Οι ποδηλάτες είναι ενθουσιασμένοι. Το ποδήλατο γίνεται μαζικό προϊόν μέσα σε μερικά χρόνια. Η έκθεση στο Μάνχαϊμ παρουσίασε το εργαστήρι ενός παλιού καροτσέρη, αντικείμενα που δείχνουν τα διάφορα στάδια της εξέλιξης του ποδηλάτου και ιδέες γεμάτες φαντασία που επηρέασαν τη διαμόρφωση αυτού του μέσου μετακίνησης, άθλησης και ψυχαγωγίας. (Με πληροφορίες από Deutschland.de, Cyclable, Le blog du velo, ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ο κόσμος το δέχθηκε με ενθουσιασμό, αν και ήταν δύσκολο στο χειρισμό του, πράγμα που έκανε τη χρήση του περιορισμένη σε κήπους και πάρκα κυρίως. Το 1867 ήταν η χρονιά που το ποδήλατο άλλαξε μορφή. Οι τιμές  των ποδηλάτων πέφταν διαρκώς, έγιναν προσιτά στον κόσμο,  καθώς οι μέθοδοι κατασκευής βελτιώνονταν διαρκώς. Ήρθε η ώρα για φουσκωτές λαστιχένιες ρόδες οι οποίες ανακούφισαν από το επώδυνο καβάλημά του. Έτσι,  το ποδήλατο έγινε ασφαλές και ευχάριστο. Το ποδήλατο έγινε πολύ δημοφιλές τα τέλη του 19ου αιώνα και συμπεριλήφθηκε και στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 1896. Διάφοροι αγώνες ταχύτητας διοργανώθηκαν στην Ευρώπη και στην Αμερική εκείνη την περίοδο ακόμα και με διαδρομές μεταξύ πόλεων. Το 1903 έγινε ο πρώτος ποδηλατικός γύρος στο Παρίσι.

"Το ποδήλατο είναι υπόθεση όλων". Όλοι οι ποδηλάτες, είτε το χρησιμοποιούν για τη δουλειά, είτε για τον ελεύθερο χρόνο, έχουν ως κοινό σημείο ότι αισθάνονται ελεύθεροι, γιατί το ποδήλατο έιναι ένα σύμβολο της προόδου του ανθρώπου, ένα μέσο επαφής, αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης, διευκολύνει την κοινωνικοποίηση  και αναδεικνύει τον πολιτισμό και την ειρήνη. Και η Ελλάδα φαίνεται να ακολουθεί το καλό παράδειγμα στην ποδηλασία των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών: Από τα ποδήλατα που ξεφύτρωσαν στους δρόμους με οικογένειες ολόκληρες να απολαμβάνουν πρωινούς και απογευματινούς περιπάτους, αναβάτες κάθε ηλικίας να πηγαίνουν για δουλειά με το ποδήλατο και να κατακλύζουν τους ελεύθερους από αυτοκίνητα δρόμους των πόλεων, τον συνωστισμό στα βουνήσια μονοπάτια, μέχρι και εφήβους να περπατούν και να κουβεντιάζουν με τα ποδήλατά τους στα χέρια, ανάμεσά τους, τηρώντας τις επιβεβλημένες κοινωνικές αποστάσεις. Μύρισε ποδηλατική Άνοιξη στη χώρα!

Υπάρχουν σχέδια και ελπίδες πως το 2021 θα υπάρχει το πρώτο μεγάλο δίκτυο ποδηλατοδρόμων στην Αθήνα, ότι θα παρθούν άμεσα έκτακτα μέτρα που στοχεύουν στην ενίσχυση του ποδηλάτου καθώς και στην αύξηση της ασφάλειας για περπάτημα και ήπια μέσα μετακίνησης. Έχει ήδη κατατεθεί τροπολογία σε νομοσχέδιο με την οποία θεσπίζονται γρήγορες διαδικασίες για την προσωρινή δημιουργία ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων. Κι ύστερα, έρχεται ο «Μεγάλος Περίπατος» της Αθήνας, μια πρόταση για την πόλη αυτή που καταδυναστεύεται δεκατίες τώρα και που ουσιαστικά έρχεται να αλλάξει τη ζωή μας με απλό τρόπο. Μια πρόταση που θα επιτρέψει σε χιλιάδες πολίτες να βγουν στους δρόμους και να περπατήσουν στο ιστορικό κέντρο, θα κάνει το κέντρο της πόλης προορισμό για χιλιάδες ποδηλάτες και, με δεδομένη τη σύνδεση κέντρου, παραλίας μέσω του ποδηλατοδρόμου “Γκάζι – Φάληρο”, προτείνει μια διέξοδο προς το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης. Ακολουθεί το «Μνημόνιο Συνεργασίας για τα μονοπάτια του Υμηττού». Ένα μνημόνιο διαφορετικό: ο Υμηττός, το βουνό με τους 11 όμορους δήμους και το 1 εκατομμύριο πολίτες που ζουν σε αυτούς, θα αποκτήσει ένα μητροπολιτικό δίκτυο 6 μονοπατιών, συνολικού μήκους 90 χιλιομέτρων που θέτει πλέον τις βάσεις για να γίνει ο Υμηττός επισκέψιμος για όλους, για ψυχαγωγία, άθληση, περιήγηση και συνάντηση με το φυσικό περιβάλλον. Την Τετάρτη 3 Ιουνίου μαθαίνουμε πως εγκαθίστανται κοινόχρηστα ενοικιαζόμενα ποδήλατα, ακόμη και ηλεκτρικά, σε διάφορα σημεία στη χώρα. Παράλληλα έρχονται και τα ευρωπαϊκά βραβεία για την Καρδίτσα και το Ρέθυμνο να επιβεβαιώσουν πως μπορούν οι πόλεις να έχουν βιώσιμο πρόσημο, να τις απολαμβάνουν οι κάτοικοί τους.

Αναγνωρίζοντας τη σημασία του ποδηλάτου στις σύγχρονες πόλεις ως μέσου όχι μόνο φιλικού στο περιβάλλον αλλά και καθοριστικού για την ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υποστηρίζει στην πράξη τη χρήση του ποδηλάτου. Η βιώσιμη κινητικότητα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα ποιότητας στις πόλεις και οι πολίτες που περπατούν ή ποδηλατούν, παρόλο που τείνουν να γίνουν πλειοψηφία, ακόμα δεν έχουν την απαραίτητη προσοχή της πολιτείας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO – World Health Organisation) οι ασφαλείς υποδομές για το ποδήλατο αποτελούν πρωταρχικό παράγοντα για την ισότητα στην υγεία. Ειδικά για τα οικονομικά ασθενέστερα τμήματα του πληθυσμού που δεν έχουν πρόσβαση σε ιδιωτικά, μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς, το περπάτημα και το ποδήλατο προτείνουν έναν τρόπο μετακίνησης που ταυτόχρονα βελτιώνει την υγεία, μειώνει την πιθανότητα για καρδιακές παθήσεις, κάποιους τύπους καρκίνου και διαβήτη. Παράλληλα προσφέρει ίσες ευκαιρίες σε όλους τους πολίτες και είναι θετικό για την οικονομία.
Το ποδήλατο αποτελεί ένα απλό, οικονομικό, αξιόπιστο, καθαρό και φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μεταφοράς. Το ποδήλατο μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο ως μέσο μετακίνησης αλλά και ως μέσο ανάπτυξης, άθλησης και αναψυχής. Η χρήση του ποδηλάτου καθιστά τους πολίτες περισσότερο κοινωνικούς και προσφέρει σημαντικά καλύτερη αίσθηση του τοπικού περιβάλλοντος. Το ποδήλατο αποτελεί σύμβολο βιώσιμου τρόπου μετακίνησης, ένα σύμβολο υπέρ της λιγότερης κατανάλωσης μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και έχει μόνο θετική επίδραση στο κλίμα.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου

• Ενθαρρύνει τα κράτη-μέλη να δώσουν σημασία στο ποδήλατο και να το συμπεριλάβουν σε διεθνή, εθνικά και τοπικά προγράμματα.
• Ενθαρρύνει τα κράτη-μέλη να βελτιώσουν την οδική ασφάλεια και να ενσωματώσουν πολιτικές βελτίωσης της βιώσιμης κινητικότητας και δημιουργίας ασφαλών υποδομών για το ποδήλατο και το περπάτημα.
• Ενθαρρύνει τους εμπλεκόμενους φορείς να δώσουν έμφαση και να προωθήσουν τη χρήση του ποδηλάτου, της ήπιας άσκησης, να δημιουργήσουν προγράμματα εκπαίδευσης για τα παιδιά και τους νέους και να αναπτύξουν πολιτικές για τη μείωση της παχυσαρκίας και των ασθενειών που σχετίζονται με τη μείωση της άσκησης.
• Ενθαρρύνει τα κράτη-μέλη να υιοθετήσουν καλές πρακτικές προκειμένου να προωθήσουν τη χρήση του ποδηλάτου στην κοινωνία μέσα από τη δημιουργία δράσεων για το ποδήλατο σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, βελτιώνοντας την ποδηλατική κουλτούρα στην κοινωνία.

Άσχετα με το τι θα κάνουν οι κυβερνήσεις για την παγκόσμια ημέρα ποδηλάτου, επιλέγουμε το ποδήλατο για τις μικρές ή μεγαλύτερες μετακινήσεις μας. Απολαμβάνουμε μια βόλτα στη φύση ή χρησιμοποιούμε το ποδήλατο για τη μετακίνησή στη δουλειά. Πηγαίνουμε το ποδήλατό για ένα καλό service, ώστε να είναι πάντα έτοιμο και ασφαλές για χρήση.

Πηγές: sansimera, mbike, infokids, http://lyk-esp-chalk.eyv.sch.gr/

Νίκος Καζαντζάκης & Albert Einstein: Γνωρίστηκαν;

(Το γκράφιτι βρίσκεται σε σχολείο στις Μοίρες Ηρακλείου).
Ο ερευνητής Νίκος Λυγερός δημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα μία επιστολή του Άλμπερτ Αϊνστάιν προς τον Νίκο Καζαντζάκη. Στο σύντομο κείμενο του ο σπουδαίος επιστήμονας ευχαριστούσε τον Έλληνα λογοτέχνη για τις μεταφράσεις έργων του ιδίου στα γερμανικά, που του είχε αποστείλει για να διαβάσει, κατόπιν αιτήματος του Αϊνστάιν. Στο Μουσείο Καζαντζάκη "φιλοξενείται" η επιστολή του Αϊνστάιν, καθώς και ακόμη μία του Τόμας Μαν που και εκείνος τον ευχαριστεί για το βιβλίο του "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". (Στο ίδιο Μουσείο υπάρχουν ακόμη μεταξύ άλλων το χειρόγραφο της "Ασκητικής" και άλλα δύο χειρόγραφα της "Οδύσσειας". Το Μουσείο βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του ιστορικού χωριού Βαρβάροι, σημερινή Μυρτιά. Η Έκθεση του Μουσείου στεγάζεται εκεί όπου βρισκόταν το πατρικό σπίτι της οικογένειας Ανεμογιάννη, οικογένειας συγγενικής με τον καπετάν Μιχάλη, τον πατέρα του Νίκου Καζαντζάκη: https://www.kazantzaki.gr/gr). 

Αναφέρει ο Νίκος Λυγερός στο ιστολόγιο του:

"Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, στο Μουσείο Καζαντζάκη στη Μυρτιά υπάρχει αντίγραφο επιστολής του Albert Einstein στον Νίκο Καζαντζάκη στα αγγλικά δακτυλογραφημένη στο Princeton στην Αμερική με τη χειρόγραφη υπογραφή του. Αυτό το γεγονός είναι σημαντικό από μόνο του, αφού αποδεικνύει τόσο τον σεβασμό που υπήρχε μεταξύ τους όσο και το ενδιαφέρον τους για τα βάσανα που είχαν υποστεί οι λαοί μας λόγω ακραίων καταστάσεων. Διότι ο Albert Einstein δεν ήταν μόνο ένα Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1921, ούτε ο Νίκος Καζαντζάκης μόνο το Βραβείο Ειρήνης του 1956. Ήταν και οι δύο άνθρωποι της Ανθρωπότητας που πάλευαν για τους άλλους κι όχι μόνο για το έργο, αφού αυτό δεν μπορούσε να περιοριστεί στο πλαίσιο της ειδικότητας τους. Έτσι ήταν φυσιολογικό ένας συνδετικός κρίκος και σε αυτό το πλαίσιο που είναι ακόμα πιο ανθρώπινο. Μας προκάλεσε λοιπόν μεγάλη εντύπωση αυτή η γνήσια επιστολή που είδαμε χάρη στην παρέμβαση του προέδρου του Μουσείου Καζαντζάκη, κύριου Στέλιου Ματζαπετάκη, και βέβαια της Διευθύντριας Βαρβάρας Τσάκα που είχε την καλοσύνη να μας κάνει μια φανταστική ξενάγηση των χώρων που διήρκεσε τρεις ώρες για να μας αποκαλύψει τον πλούτο τον αρχειακό κι όχι μόνο τα εκθέματα. Έτσι αντικρίσαμε την περίφημη επιστολή αλλά και την αλληλογραφία του Νίκου Καζαντζάκη με τον Albert Camus".

Ο Αϊνστάιν γράφει στον Καζαντζάκη: «Σας ευχαριστώ πολύ που μου στείλατε τη δουλειά σας μεταφρασμένη στα γερμανικά. Μπορώ να φανταστώ πως η τραγική μοίρα του λαού σας είναι η πηγή της προελεύσεως της. Υπήρξε ανείπωτη συμφορά πυροδοτούμενη πιθανώς στο σύνολό της από πολιτικές κόντρες, που προκλήθηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις, τη μία μετά την άλλη, χωρίς να διακρίνεται ένα τέλος στον ορίζοντα. Φαίνεται η αναπόδραστη μοίρα του ανθρώπου είναι να να κάνει τη ζωή των άλλων ανυπόφορη»....  
Ο Καζαντζάκης γράφει στον Αϊνστάιν:

12-7-52 A. Einstein, 112 Mercer οδός, N. Jersey, Η.Π.Α
"Αγαπητέ Δάσκαλε, με βαθιά συγκίνηση έλαβα την επιστολή σας [...] Η ύπαρξή σας σε αυτή τη γη, τόσο ματωμένη και λερωμένη από τους ανθρώπους, πάντα ήταν για μένα μια μεγάλη παρηγοριά· χάρη σε σας συχνά μπόρεσα να ξεπεράσω την αηδία μου και την απελπισία μου· και το βιβλίο που σας έστειλα, «Ελληνικό Πάθος» γράφτηκε κάτω από το στίγμα σας. Σας παρακαλώ, αγαπητέ Δάσκαλε, να το διαβάσετε· ο αυθεντικός τίτλος του είναι: «Ο Χριστός εξακολουθεί να σταυρώνεται», λανθασμένα μεταφρασμένο στα Γερμανικά «Ελληνικό Πάθος»· δεν πρόκειται για τα βάσανα της σύγχρονης Ελλάδας· προσπάθησα να ζωντανέψω την προσπάθεια του ανθρώπου να βρει μία Notausgang (έξοδος κινδύνου, στα γερμανικά στην επιστολή) στην απελπισία και την αδικία που μας περικυκλώνουν και μας πνίγουν. Με την ελπίδα ότι θα θελήσετε να διαβάσετε αυτό το έργο, που έπρεπε να είναι αφιερωμένο σε σας, σας παρακαλώ, αγαπητέ Δάσκαλε, να πιστέψετε στον βαθύ μου θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μου".

Ν. Καζαντζάκης

Πηγή: Νίκος Λυγερός, Μηχανή του χρόνου, Μουσείο Καζαντζάκη

Η πόλη Görlitz και ο κινηματογράφος (Görliwood)

Αν σε ενδιαφέρουν οι ταινίες, θα έχεις ακούσει το „Görliwood“. Αν όχι, πάμε μια βόλτα στο Görlitz, την ανατολικότερη πόλη της Γερμανίας στα σύνορα με την Πολωνία, που έχει αποτελέσει αγαπημένο "σκηνικό" για εθνικές και διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές. Η διεθνής αναγνωρισιμότητά της οφείλεται στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Ιουλίου Βερν "Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες", στην ταινία "Σφραγισμένα χείλη" που βασίζεται στο βιβλίο του Bernhard Schlink "Διαβάζοντας στη Χάννα", στην ταινία του Ταραντίνο "Inglourious Basterds", αλλά και στην ταινία „Grand Budapest Hotel“ του σκηνοθέτη Wes Anderson. 

Η λίστα με τις ταινίες δεν τελειώνει εδώ: "Η κλέφτρα των βιβλίων", "Young Goethe in love", "Die Vermessung der Welt", "Μόνος στο Βερολίνο", "Ο νεαρός Καρλ Μαρξ", "Frantz"... Αλλά, γιατί το Görlitz? Αυτό που καθιστά την πόλη ποθητή στους κινηματογραφιστές, είναι τα καλοδιατηρημένα κτίριά της από διαφορετικές εποχές. Εδώ "συναντιούνται" πολλά αρχιτεκτονικά στιλ, όπως αναγεννησιακό, art nouveau (1890-1910) μπαρόκ και γοτθικό. Πολλά σπίτια εγκαταλείφθηκαν την περίοδο της χωρισμένης Γερμανίας και της επικράτησης του Κομμουνισμού στην Ανατολική Γερμανία (ίσως έχει τα περισσότερα εγκαταλελειμμένα σπίτια από κάθε άλλη πόλη στον κόσμο). Κτίρια με προσόψεις- στολίδια, όπως και μεγαλοπρεπείς βίλλες, που σώθηκαν από τον καταστροφικά ή μάλλον ισοπεδωτικό 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελούν όχι απλώς πόλο έλξης για ταινίες ιστορικού ενδιαφέροντος, αλλά θεϊκό δώρο! Όπως είναι λογικό, γίνονται θεματικές ξεναγήσεις με τα μέρη και τα σημεία όπου έγιναν γυρίσματα για τον κινηματογράφο.

Πηγή: filmfantravel, theguardian

Στρασβούργο, Αλσατία με γαλλογερμανικό χαρακτήρα

Το Στρασβούργο είναι μια υποδειγματική πόλη με ποιότητα ζωής στη βορειοανατολική Γαλλία και βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Ρήνου. Είναι μία πόλη που διατηρεί το ιστορικό της κέντρο και για το λόγο αυτό είναι και ιδιαίτερα γραφική. Ο τοπικός πληθυσμός (Αλλεμάνοι) αποτελεί ένα μείγμα γαλλικών και γερμανικών στοιχείων, ενώ η πόλη θεωρείται γέφυρα της ενότητας μεταξύ της σύγχρονης Γαλλίας και Γερμανίας. Δύο γέφυρες συνδέουν το Στρασβούργο με τη γερμανική κωμόπολη Kehl, δηλαδή τη Γαλλία με τη Γερμανία. Η πόλη είναι κτισμένη στην δυτική όχθη του Ρήνου και διασχίζεται από τον ποταμό Ιλλ, έναν από τους παραποτάμους του Ρήνου, ο οποίος είναι πλωτός στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ υπάρχουν και πολλά κανάλια, σχεδόν σε κάθε σημείο της πόλης. Η Αλσατία οφείλει το όνομά της στον ποταμό: Στην γερμανική γλώσσα Elsass σημαίνει "περιοχή του Ιλλ". Οι περισσότερες επιρροές της πόλης από την γερμανική κουλτούρα φαίνονται στην αρχιτεκτονική και την γαστρονομία (Wädele, Fleischkischele u.a.). Το υψόμετρό της είναι 142 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σε μια περιοχή σχετικά επίπεδη. Διοικητικά είναι χωρισμένη σε 14 "συνοικίες" (quartiers). Η πόλη δημιουργήθηκε από τους Ρωμαίους αρχικά ως το στρατόπεδο Argentoratum το 12 π.Χ. Το 496 ο Βασιλιάς των Φράγκων Χλωδοβίκος Α΄ (Clovis) προσαρτά το στρατόπεδο του Argentoratum ως τμήμα του Μεροβιγγειανού Βασιλείου. Το όνομα αλλάζει σε Στρατεβούργο (Strateburgum), "Πόλη των σταυροδρομιών". Το 1176 αρχίζει η οικοδόμηση του σημερινού καθεδρικού ναού, ένα αξιοθαύμαστο δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής, η κατασκευή του οποίου διήρκησε 263 χρόνια! Ο ναός έχει αξιοπρόσεκτες λεπτομέρειες, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά: πολυάριθμα γλυπτά, πολύχρωμα βιτρό του 12ου και 14ου αιώνα, υαλογραφίες, και βέβαια ένα αστρονομικό ρολόι που κατασκεύασαν μαθηματικοί, Ελβετοί ωρολογοποιοί, γλύπτες και ζωγράφοι το 1842. Στις 12:30 το μεσημέρι αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος τις φιγούρες του: ένα παιδί, έναν έφηβο, έναν ενήλικα και έναν ηλικιωμένο που περνούν μπροστά από τον θάνατο και πιο ψηλά τους Αποστόλους, που περνούν μπροστά από τον Χριστό. Και αυτό το θέαμα συνοδεύεται από τον ήχο των φτερών και ενός κόκκορα. Μπροστά από το ρολόι υπάρχει η κολώνα των Αγγέλων, που απεικονίζουν την Τελική κρίση (από αυτή η θέα της πόλης είναι μοναδική). Εδώ, κάτι που ίσως δεν είναι πολύ γνωστό, το 1450 ο Γουτεμβέργιος τυπώνει εκεί το πρώτο έντυπο βιβλίο. Το 1681, όταν η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους χάνει τον Τριακονταετή Πόλεμο, το Στρασβούργο αποτελεί τμήμα της Γαλλίας του Λουδοβίκου του 14ου. Κατά τον γαλλογερμανικό πόλεμο η πόλη πολιορκείται και το 1870 παραδίδεται. Η Γαλλία χάνει το Στρασβούργο και ολόκληρη την Αλσατία - Λωρραίνη, η οποία ενσωματώνεται πλέον στην Γερμανική Αυτοκρατορία. Το 1918 ο Γάλλος στρατηγός Γκουρώ (Gouraud) εισέρχεται στο Στρασβούργο, το οποίο επαναφέρεται στο Γαλλικό κράτος. (Φανταστείτε κάποιον που γεννήθηκε το 1910 στο Στρασβούργο: τότε θεωρούνταν Γερμανός, το 1918 Γάλλος, το 1940 Γερμανός, το 1945 Γάλλος...)

Το 1939 το Στρασβούργο εκκενώνεται από ολόκληρο τον πληθυσμό του, ο οποίος μεταφέρεται σε άλλες περιοχές και καταλήγει "πόλη-φάντασμα", η οποία φρουρείται από ισχυρές δυνάμεις χωροφυλακής, για τον φόβο λεηλασιών. Στις 18 Ιουνίου 1940 τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη, την οποία επισκέπτεται ο Führer θαυμάζοντας τον "γερμανικό χαρακτήρα" της. Προς τιμήν του η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Kléber μετονομάζεται σε Πλατεία Αδόλφου Χίτλερ (Adolfhitlerplatz). Η πόλη παραμένει υπό γερμανική κατοχή - με κάποιους από τους πρόσφυγες να επιστρέφουν σε αυτήν - μέχρι τις 23 Νοεμβρίου 1944 οπότε απελευθερώνεται από την 2η Μεραρχία του Στρατηγού Λεκλέρκ. Το 1949 η πόλη επιλέγεται ως έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ στη Σύνοδο κορυφής του Εδιμβούργου το 1992 επικυρώνεται ο καθορισμός της πόλης ως έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 275.718 κατοίκους. Είναι μία από τις δύο έδρες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (η άλλη είναι οι Βρυξέλλες). Επίσης, στο Στρασβούργο εδρεύουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και, από το 1949, το Συμβούλιο της Ευρώπης. Στο Στρασβούργο εδρεύουν, επίσης: Το Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών (Université des Sciences Humaines), το οποίο σήμερα έχει μετονομασθεί σε Université Marc Bloch (UMB) - Strasbourg II: Είναι ένα από τα πιο σημαντικά της Γαλλίας, καθώς μαζί με τα Πανεπιστήμια της Μυλούζ (Mulhouse), του Κολμάρ (Colmar), της Βασιλείας (Βâle) (Ελβετία), του Φράιμπουργκ (Freiburg) και της Καρλσρούης (Karlsruhe) (Γερμανία) σχηματίζουν την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πανεπιστημίων του Ανώτερου Ρήνου (UCOR). Καλύπτει τους τομείς των ανθρωπιστικών και των κοινωνικών επιστημών. Το Πανεπιστήμιο Λουί Παστέρ (Université Louis Pasteur - Strasbourg I): Θεωρείται το καλύτερο γαλλικό επαρχιακό πανεπιστήμιο και 4ο στη Γαλλική επικράτεια. Καλύπτει το σύνολο του επιστημονικού επιστητού, από Ιατρική μέχρι Οικονομικές σπουδές καθώς και Φυσική και Χημεία. Το Πανεπιστήμιο Ρομπέρ Σουμάν (Université Robert Schuman (URS) - Strasbourg III): Καλύπτει την Νομική επιστήμη, τις Πολιτικές Επιστήμες και την Διοίκηση Επιχειρήσεων. Από την 1η Ιανουαρίου του 2009 τα τρία αυτά πανεπιστήμια ενοποιήθηκαν αποτελώντας το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου (ο λόγος για την αρμονική συνύπαρξη πολλών εθνών και πολιτισμών, 20% των φοιτητών από 100 χώρες). Η σχολή ΕΝΑ (École nationale d'administration), σημαντική Εθνική Σχολή Διοίκησης, που ιδρύθηκε το 1945, εδρεύει στο Στρασβούργο από το 1992 και είναι υπεύθυνη για τη βασική και συνεχή κατάρτιση των ανωτέρων δημοσίων λειτουργών της Γαλλίας. 
Σύμβολο της πόλης αποτελεί ο ύψους 149 μέτρων γοτθικός Καθεδρικός Ναός του Στρασβούργου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1439 και ήταν το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο από το 1625 έως το 1847. Μία ιδιαιτερότητά του είναι ότι έχει μόνο έναν πύργο και αυτό οφείλεται στην εξάντληση των οικονομικών μέσων πριν την κατασκευή του δεύτερου (φανταστείτε πόσο κόστισε ο ένας!) Επίσης έχει στοιχεία δύο τεκτονικών ρυθμών, αρχικά χτίστηκε με ρωμαϊκό (στρογγυλές αψίδες), αλλά μετά επικράτησε ο γοτθικός. Σήμερα έχει κηρυχθεί σε κατάσταση ανάγκης από το Γαλλικό Κράτος, καθώς είναι κατασκευασμένος από ένα ασυνήθιστο είδος σκληρού πετρώματος, το οποίο, όμως, διαβρώνεται με την πάροδο του χρόνου. Μέχρι σήμερα συνεχίζονται οι εργασίες συντήρησης και αναστήλωσής του. 
Το ιστορικό κέντρο του Στρασβούργο, ονομαζόμενο "Petite France" (Μικρή Γαλλία), χαρακτηρίσθηκε ως "Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς" από την UNESCO το 1988 και βρίσκεται πάνω σε νησί. Ήταν η πρώτη φορά που τέτοια τιμή αποδιδόταν σε ένα ολόκληρο κέντρο πόλης. Είναι μια μοναδική γειτονιά κυρίως χάρη στις παραδοσιακές κατοικίες από ξυλόδεμα του 16ου και 17ου αιώνα. Τον 12ο αιώνα κατοικούσαν εκεί κυρίως μυλωνάδες και βυρσοδέψες (ανέβαζαν τα δέρματα στις όμορφες στέγες των σπιτιών για να στεγνώσουν). Η αρχιτεκτονική των παλαιών κτιρίων είναι επιβλητική αλλά και λεπτοδουλεμένη. Εντυπωσιάζουν, τόσο με τον όγκο όσο και με την μορφή των προσόψεών τους, η Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Θέατρο και το Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών (τα δύο πρώτα στην πλατεία Δημοκρατίας, Place de la République). Στο Στρασβούργο έχει την έδρα της (και το θέατρό της, στην πλατεία Broglie) η Όπερα του Κάτω Ρήνου (Opera du Bas-Rhin). 
Η πόλη διαθέτει, επίσης, αστείρευτη φυσική ομορφιά και πολλά σημεία πρασίνου, μεγαλύτερο και κυριότερο των οποίων είναι η "Ορανζερί" (Orangerie), πάρκο με μικρό ζωολογικό κήπο με σπάνια είδη ζώων, αλλά και το σύμβολο της Αλσατίας, τους πελαργούς, και το περίπτερο της Ιωσηφίνας, της συζύγου του Ναπολέοντα (Pavillon Joséphine) στο ένα του άκρο, και έντονο υδάτινο στοιχείο (ατέλειωτα κανάλια, πολλά εστιατόρια και μπαρ εν πλω). Οι τέλειοι ποδηλατόδρομοί της έχουν κάνει το ποδήλατο πιο δημοφιλές από το αυτοκίνητο. Είναι το πρώτο ποδηλατικό δίκτυο στη Γαλλία και ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη (500 χιλιόμετρα). Επίσης, στις περισσότερες οδικές αρτηρίες, οι πινακίδες είναι δίγλωσσες. 

Πηγή: Βικιπαίδεια, LIFO, Deutsche Welle

Εκκλησία από πάγο;

https://www.youtube.com/watch?v=Z4BFO3HskdAΤα ξενοδοχεία που είναι κατασκευασμένα από πάγο (στη Σουηδία κυρίως) τα είχαμε δει. Η παγωμένη Εκκλησία, όμως, στο Mitterfirmiansreut (Bayerischer Wald) της Γερμανίας, είναι αναμφίβολα είναι κάτι που δε συναντάς συχνά… Για να πάρουμε την ιστορία από την αρχή, η παράδοση ξεκίνησε το 1911 όταν οι κάτοικοι του Mitterfirmiansreut στη Γερμανία, κοντά στα σύνορα με την Τσεχία, αποφάσισαν να χτίσουν μια εκκλησία εξ ολοκλήρου από πάγο ως πράξη διαμαρτυρίας, καθώς δεν υπήρχε άλλη εκκλησία εκεί κοντά και οι κάτοικοι ήταν φτωχοί! Οι πιστοί, μάλιστα, ήταν αναγκασμένοι να διανύουν με τα πόδια μια απόσταση 90 λεπτών, έως τη γειτονική πόλη Mauth, προκειμένου να παρακολουθήσουν την κυριακάτικη λειτουργία. Όταν το 1910 λόγω πολύ πυκνης χιονόπτωσης δεν ήταν δυνατόν να διανύσουν την απόσταση αυτή για να πάνε στην πιο κοντινή εκκλησία, τους ήρθε η ιδέα να φτιάξουν μία από πάγο. Οι 11 οι κάτοικοι του μικρού χωριού αποφάσισαν να τιμήσουν τους προγόνους τους, χτίζοντας μια «παγωμένη εκκλησία». Φτιαγμένη με πρότυπο τον Καθεδρικό ναό στο Passau, έχει δύο πύργους μπροστά. Το 1932 την επέκτειναν και είναι αφιερωμένη στον Ιωσήφ. Το εσωτερικό της έχει χώρο για 200 πιστούς περίπου. Επειδή είναι ιδιαίτερη η κατασκευή της, απαιτεί έργα επίβλεψης και αναστήλωσης. Το κόστος υπολογίστηκε γύρω στα 70.000 ευρώ που καλύφθηκαν από δωρεές ιδιωτών, άλλες χριστιανικές κοινότητες, αλλά και της γειτονικής Τσεχίας. Φυσικά υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις και αμφιβολίες για τη λειτουργία της, αλλά σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη! Πλήθος πιστών επιλέγει να παρακολουθεί την πρωτότυπη «παγωμένη λειτουργία», χωρίς να πτοείται από τη θερμοκρασία, η οποία συχνά πέφτει πολύ κάτω από το μηδέν! https://www.welt.de/reise/nah/gallery13787323/Die-Schneekirche-von-Mitterfirmiansreut.html 

Vacherin Mont d'Or: Το ελβετικό τυρί με άρωμα ξύλου!

Η Ελβετία είναι γνωστή για τα είδη τυριού που παράγονται σε αυτή. Το Vacherin Mont d'Or όμως έχει κάτι το ιδιαίτερο: έχει άρωμα ξύλου! Πως πετυχαίνεται αυτό; Με το να το τυλίγουν με μι λωρίδα από τον φλοιό δέντρου (Fichte= ερυθρελάτη), από το οποίο αποσπάται με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία και λεπτή δουλειά, ώστε να περισυλλεχθεί το κατάλληλο μέρος κάτω από την εξωτερική πλευρά του κορμού και να δώσει στο τυρί τη μοναδική μυρωδιά που το κάνουν ξεχωριστό (2 βίντεο):

https://www.youtube.com/watch?v=7YdNX0ItPZo (κόψιμο του δέντρου και του φλοιού για το τυρί)

https://cdnapisec.kaltura.com/index.php/extwidget/preview/partner_id/1750922/uiconf_id/41002611/entry_id/1_lg8bhfdq/embed/dynamic (πως τυλίγεται το τυρί με τον φλοιό)

Ομάδες νέων που ετοιμάζονται για την κοινωνία

https://jugendfeuerwehr.de/

Από το 1964, κινητοποιεί τους νέους να συμμετέχουν εθελοντικά στο εκπαιδευτικό και βιωματικό πρότζεκτ της πυροσβεστικής για παιδιά και νέους. 

www.zeitstrahl.jugendfeuerwehr.de (χρονικό για τις δράσεις των πρώτων 50 χρόνων της υπηρεσίας)

Σχεδόν 265.000 κορίτσια και αγόρια έχουν συμμετάσχει ήδη σε περίπου 18.300 τέτοιους συλλόγους σε όλη τη Γερμανία: Σε μικρές και μεγάλες πόλεις, κοινότητες και χωριά. Δίνουν την ευκαιρία στα νέα παιδιά να μάθουν από μικρή ηλικία τι σημαίνει κοινή ζωή και ενδιαφέρομαι για το κοινό καλό.  Αυτό συνδυάζεται με δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου, που όμως δεν είναι απλώς διασκεδαστικές, αλλά και μάθημα ζωής. Από 8 ως 10 ετών μπορούν να μπαίνουν τα παιδιά σε αυτές τις ομάδες, ενώ στα 16-18 είναι ικανά για μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Φυσικά και χρειάζονται κάποιες δεξιότητες, αλλά πολλές καλλιεργούνται εκεί μέσα: η ετοιμότητα να δρουν σωστά και ευέλικτα, γρήγορα και αποτελεσματικά, όπως και μια καλή φυσική κατάσταση. Το σημαντικότερο εδώ είναι, ότι δεν δίνεται σημασία αποκλειστικά στη σωματική διάπλαση και δύναμη, αλλά στη συγκρότηση μιας ομάδας με αλληλεπίδραση και συνεργασία των δυνατότερων με τους πιο αδύναμους. Ισχύουν κανόνες όπως και στα ομαδικά αθλήματα, συγκροτείται ο χαρακτήρας του παιδιού με αξίες και κανόνες. Και υπάρχει ποικιλία: με το σύνθημα "ο κόσμος μας είναι πολύχρωμος" υπάρχουν δραστηριότητες πολλών θεμάτων, συμπεριλαμβάνοντας την ανεκτικότητα, την πολυπολιτισμικότητα και την ένταξη στην ομάδα. Εξαλείφεται κάθε είδους ρατσιστική διάθεση και καλωσορίζονται όλοι οι άνθρωποι με την διαφορετικότητά τους. 

https://www.dlrg.de/

Deutsche Lebens- Rettungs- Gesellschaft

500.000 παιδιά και νέοι είναι μέλη της σε όλη τη Γερμανία. Εκπαιδεύονται ως ναυαγοσώστες, φροντίζουν για την ασφάλεια και τη σωτηρία των κολυμβητών σε θάλασσες, ποτάμια, λίμνες, πισίνες και προσέχουν να μην κινδυνεύσει κανένας από πνιγμό. Η κολύμβηση είναι στο επίκεντρο των αθλητικών δραστηριοτήτων τους, κάποιες φορές διεξάγονται και πρωταθλήματα. Αλλά οι νέοι μαθαίνουν και πρώτες βοήθειες, το να οδηγούν μηχανοκίνητες βάρκες και δραστηριοποιούνται για την καθαριότητα και την προστασία των θαλασσών.

https://www.pfadfinden.de/

Όσοι έχουν γίνει πρόσκοποι το ξέρουν καλύτερα! Το αρχικό κίνητρο είναι να έχουν τα παιδιά κάτι να ασχοληθούν, να διασκεδάσουν, αλλά και να έρθουν σε επαφή με την φύση (ιδιαίτερα αν ζουν σε πόλεις), να ζήσουν έξω από τη σφαίρα ασφαλείας τους, μαθαίνοντας απλά πράγματα για την καθημερινότητα και την επιβίωση χωρίς την φροντίδα των γονέων, να γίνουν μέλη μιας ομάδας, να μάθουν να ακολουθούν κανόνες και να πειθαρχούν. Λίγα είναι αυτά; Συγκεντρώνονται και σε μουσικές γιορτές και σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις. Στήνουν τη σκηνή τους, ανάβουν φωτιά, μαθαίνουν προσανατολισμό, κάνουν όμορφες εξορμήσεις και βιώνουν το περιβάλλον ουσιαστικά, αγαπώντας το και προστατεύοντάς το. Δημιουργούν ισχυρούς ανθρώπινους δεσμούς, αναπτύσσουν συναισθηματική νοημοσύνη, αλληλεγγύη και διάθεση για βοήθεια.

https://www.bund.net/

Το περιβάλλον, η φύση είναι το επίκεντρο ενδιαφέροντος και δραστηριοποίησης του συλλόγου. Παιδιά και νέοι παίρνουν μέρος σε σεμινάρια για την οικολογία και την προστασία του περιβάλλοντος και με τη σειρά τους ενημερώνουν τον ευρύτερο πληθυσμό για τα προβλήματα που υπάρχουν και τον ευαισθητοποιούν, τον κινητοποιούν για δράση στην προστασία σπάνιων ειδών ζώων και φυτών. Επίσης διοργανώνουν εξορμήσεις και ταξίδια οικολογικού ενδιαφέροντος και συναντιούνται σε κατασκηνώσεις με άλλους ανθρώπους με τα ίδια ιδανικά.

https://www.thw.de/DE/Mitmachen-Unterstuetzen/Kinder-Jugendliche/kinder_jugendliche_node.html

15000 νέοι, κορίτσια και αγόρια, πρόθυμοι να βοηθήσουν, με ανεκτικότητα και ανοικτό μυαλό στον κόσμο βοηθούν εθελοντικά (όπως και ενήλικες) σε τεχνικά έργα. Κάθε τόπος έχει τον δικό του σύλλογο, όπου με συναρπαστικό και παιγνιώδη τρόπο εξοικειώνονται οι νέοι με τεχνικές εργασίες. Μετά την εκπαίδευση ακολουθεί και πρόγραμμα δραστηριοτήτων ελεύθερου χρόνου, με ταινίες, παιχνίδια και βραδιές διασκέδασης με barbeque, αλλά και πεζοπορίες, εκδρομές και Σαββατοκύριακα με νέες εμπειρίες.

https://jugendrotkreuz.de/

Ο Ερυθρός σταυρός νέων μετρά περίπου 140.000 νέα μέλη από 6 ως 27 ετών. Ασχολούνται με την υγεία, το περιβάλλον, την ειρήνη και τη κατανόηση μεταξύ των λαών. Κυρίως όμως κάνουν γνωστό σε όλους τους λαούς το ανθρωπιστικό δικαίωμα περίθαλψης σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μπορούν να κάνουν φίλους συνομιλήκους από άλλες χώρες, αλλά με κοινά ενδιαφέροντα και στόχους. Φυσικά μαθαίνουν να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες, κάτι που θα έπρεπε να είναι από τα βασικά μαθήματα στο σχολείο! 

Lerntipps & Redemittel zur Meinungsäußerung

Wenn man in verschiedenen Situationen seine Meinung zu einem Thema äußern oder an einer Diskussion zu einem Thema teilnehmen will, kann man folgende Redemittel benutzen:

Gedanken und Meinungen ausdrücken :

Meiner Meinung nach….

Ich finde/denke, dass …

Argumente einsetzen:

Ich halte das für besonders wichtig, weil…

Wenn man bedenkt, dass….dann…

Argumenten anderer zustimmen:

Das finde/glaube/meine ich auch.

Da haben Sie / hast du natürlich Recht.

Genau! (So sehe ich das auch.)

Zweifel, Unsicherheiten ausdrücken

Da bin ich mir nicht sicher.

Sind Sie sicher/Bist du sicher?

Wissen Sie/Weißt du das das ganz genau?

Na ja, ich weiß nicht.

Das kann ich nicht (so ganz) glauben.

Zweifeln, Unsicherheiten entgegnen

Da bin ich mir ganz sicher, weil …

Das können Sie/kannst du mir glauben, weil…

Das weiß ich genau, weil …

Argumente ablehnen:

Das finde/glaube/meine ich nicht.

Da bin ich ganz anderer Meinung, weil…

Das ist doch nicht wahr/nicht richtig.

Vorschlag machen:

Ich bin dafür, dass …/Ich schlage vor, wir

Wir könnten vielleicht …

Was halten Sie davon/hältst du davon, ….

Gegenvorschlag machen

Ich würde gern einen anderen Vorschlag machen.

Ich hätte da eine andere Idee.

Νατάσσα Σπανού