Deutschecke von Natassa: Βερολίνο 1.1.1871 Πρωτεύουσα της Γερμανικής αυτοκρατορίας

Πριν από 150 χρόνια το Βερολίνο έγινε πρωτεύουσα της Γερμανικής αυτοκρατορίας (1.1.1871). Πράξη ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας, η βιομηχανοποίηση και η οικονομική άνοδος των πρώτων χρόνων της αυτοκρατορίας οδήγησε πολλές εταιρείες να μεταφέρουν την έδρα τους στο Βερολίνο που εξελίχθηκε σε οικονομικό, πολιτικό και επιστημονικό κέντρο της νεοσύστατης αυτοκρατορίας.

Στην ιστορία του το Βερολίνο ήταν πρωτεύουσα διαφόρων κρατών, όπως της Μαρκιωνίας του Βρανδεμβούργου, του Βασιλείου της Πρωσίας, της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, του Γ΄Ράιχ και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Στις 3 Οκτωβρίου 1990 έγινε με την επανένωση των δυο γερμανικών κρατών πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και αντικατέστησε έτσι την μέχρι τότε πρωτεύουσα, τη Βόννη. Το γερμανικό κοινοβούλιο, που μέχρι τότε εξακολουθούσε να εδρεύει στη Βόννη, αποφάσισε το 1991 να μεταφερθεί στο Βερολίνο. Η μετακίνηση της βουλής από τη Βόννη στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου πραγματοποιήθηκε το 1999.

Το Βερολίνο είναι από τον 18ο αιώνα ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα του κόσμου. Σε καμία άλλη περιοχή της Γερμανίας δεν εκφράστηκαν τόσο έντονα οι αξίες του Διαφωτισμού. Στη «χρυσή δεκαετία» του 20` το Βερολίνο έγινε συνώνυμο της αχαλίνωτης διασκέδασης και του καλλιτεχνικού οργασμού. Τίποτε δεν προμήνυε τι θα ακολουθούσε στη δεκαετία του 30`.

Με το τέλος του ναζισμού, η πόλη χωρίστηκε στα τέσσερα. Κάθε μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Β` Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία) έθεσε υπό την κατοχή της και ένα τμήμα της γερμανικής πρωτεύουσας. Το 1961 επήλθε η οριστική διαίρεση του Βερολίνου, με την ανέγερση του τσιμεντένιου τείχους που χώρισε για 28 χρόνια τον δυτικό από τον ανατολικό τομέα της πόλης. Τον Νοέμβριο του 1989, με την «ειρηνική επανάσταση» που συνέβαλε στην κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας, άνοιξαν τα σύνορα.

Στο μεταξύ, το Βερολίνο ξαναέγινε πρωτεύουσα της ενιαίας Γερμανίας, παίρνοντας τα ηνία από τη Βόννη. Το κυβερνητικό τετράγωνο με το Ράιχσταγκ και την Πύλη του Βραδεμβούργου προσελκύουν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες από όλον τον κόσμο. Στην Ποτσντάμερ Πλατς, όπου κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέμου» ήταν η «νεκρή ζώνη», υψώνονται τώρα εντυπωσιακοί και μοντέρνοι ουρανοξύστες.

Ακόμη και η Αλεξάντερ Πλατς, που αποτελούσε το κέντρο του Ανατολικού Βερολίνου, έχει μεταμορφωθεί. Στις διάφορες περιοχές της πόλης αναπνέει κανείς ακόμη το άρωμα της Ιστορίας. Δύσκολα διακρίνει ο τουρίστας σήμερα τα ίχνη του Τείχους που κάποτε χώριζε βάναυσα στα δύο το Βερολίνο.

Βερολίνο είναι κάτι περισσότερο από ιστορία. Είναι μια τεράστια εστία πολιτισμού με ποικίλα χαρακτηριστικά. Είναι αναβίωση της παλαιάς Πρωσσίας που αναδεικνύεται στο «Νησί των Μουσείων» (Museumsinsel). Μεγάλοι αρχιτέκτονες, όπως ο Σίνκελ και ο Λάνγκχανς διαιώνισαν εδώ το όνομά τους. Το Μουσείο Μπόντε (Bode-Museum) ανήκει στα highlights του «Νησιού των Μουσείων». Η πόλη διαθέτει τρεις όπερες, αμέτρητες θεατρικές σκηνές, και μουσεία. Η γερμανική πρωτεύουσα φιλοξενεί κάθε χρόνο το φεστιβάλ κινηματογράφου «Μπερλινάλε». Μεγάλα «αστέρια» και «αστερίσκοι» της Έβδομης Τέχνης δίνουν κάθε Φεβρουάριο το «παρών».

Ο κλάδος της δημιουργίας έχει εγκατασταθεί πλέον στο Βερολίνο. Σε διάφορα σημεία της πόλης έχουν τις έδρες τους μιντιακοί οργανισμοί, καλλιτεχνικά πρακτορεία και μουσικές σκηνές. Το μεγάλο πρόβλημα του Βερολίνου είναι η έλλειψη πόρων και το μεγάλο δημοσιονομικό του έλλειμμα. «Η πόλη μας είναι φτωχή, αλλά σέξυ», δήλωσε κάποτε ο σημερινός δήμαρχος-κυβερνήτης της γερμανικής πρωτεύουσας, Κλάους Βοβεράιτ. Πράγματι, η ανεργία υπερβαίνει το 14% και το δημοτικό χρέος έχει εκτιναχθεί σε αστρονομικά επίπεδα. Αλλά αυτό δεν αποτρέπει τους Βερολινέζους από την διασκέδαση και τα χάπενινγκ. Το Βερολίνο είναι η πόλη των πάρτι και του ξεφαντώματος!