Η Ελληνική εκπομπή του Μονάχου

Ένα έντυπο-αφιέρωμα στην «Ελληνική Εκπομπή του Μονάχου», το ραδιοφωνικό πρόγραμμα που ταυτίστηκε με την ελληνική μετανάστευση και συνόδευσε για δεκαετίες τους Έλληνες στη Γερμανία, κυκλοφόρησε πρόσφατα ο «

Δορυφόρος Μονάχου

».

Η «Ελληνική Εκπομπή του Μονάχου» ενημέρωνε με συνέπεια για 37 συναπτά έτη (Νοέμβριος 1964 - Δεκέμβριος 2002), όχι μόνο τον Ελληνισμό του Μονάχου, αλλά ολόκληρης της Γερμανίας. Ειδικά τα χρόνια της δικτατορίας, ο ρόλος της εκπομπής διευρύνθηκε και ταυτίστηκε με την ακηδεμόνευτη ενημέρωση και ταυτόχρονα με την ευαισθητοποίηση των γερμανικών ΜΜΕ. Με το ανεξίτηλο στίγμα του Παύλου Μπακογιάννη, ο οποίος και διετέλεσε Διευθυντής του Προγράμματος από το 1964 έως το 1974, η Ελληνική Εκπομπή του Μονάχου εξελίχτηκε σε βήμα αντιδικτατορικού αγώνα.

Στο αφιέρωμα φιλοξενούνται συνεντεύξεις με τους πρώην διευθυντές του προγράμματος Κώστα Πετρογιάννη και Ελένη Ηλιάδου, με τον αθλητικό συντάκτη της εκπομπής Ασημάκη Χατζηνικολάου, καθώς και άρθρο-αναδρομή στην ιστορία του Ελληνικού Προγράμματος από το δημοσιογράφο Γιώργο Παππά, ο οποίος ήταν ένα από τα μέλη της συντακτικής ομάδας της ελληνικής εκπομπής και τα τελευταία χρόνια είναι ανταποκριτής της ΕΡΤ και της εφημερίδας „ΤΑ ΝΕΑ“ στο Βερολίνο. 

Πηγή: Botschaft von Griechenland in Berlin

 

28 Ιανουαρίου: Ο Χίτλερ και τα παιχνίδια εξουσίας

Σαν σήμερα το 1932, ο Αδόλφος Χίτλερ εισηγείται το πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος σε συγκέντρωση βιομήχανων και τραπεζιτών στο Ντίσελντορφ.

Ενα χρόνο μετά στις 4 Ιανουαρίου του 1933, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ στην Κολωνία, πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα σύσκεψη, όπου πήραν μέρος ο οικοδεσπότης, προσωπικότητες των μεγάλων μονοπωλίων σαν τους Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν καθώς και πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου όπως οι Πάπεν και Χούγκενμπεργκ.

Στη σύσκεψη αποφασίστηκε η ανάδειξη του Χίτλερ στη θέση του καγκελαρίου της Γερμανίας. Επρόκειτο για μια γενική πολιτική κατεύθυνση, που άναβε το «πράσινο φως» στο αρχηγό των Ναζί, στο δρόμο του για την εξουσία. Τα επιμέρους όμως προβλήματα που συνδέονταν με αυτή την εξέλιξη - όπως, για παράδειγμα, η σύναψη κυβερνητικής συμμαχίας ανάμεσα στους Ναζί και τους Εθνικιστές, η σύνθεση της κυβέρνησης, αλλά και η απαίτηση των χιτλερικών για διάλυση της Βουλής και προκήρυξη νέων εκλογών- αφέθηκε να τα λύσουν μέσα από διαπραγματεύσεις οι βασικοί πολιτικοί εκπρόσωποι της γερμανικής άρχουσας τάξης.

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1616706

Μουσική στο στρατόπεδο συγκέντρωσης

Padlet Β' ΠΠ & Ολοκαύτωμα (εργασία συναδέλφου)

Η εργασία των μαθητών του Καρπενησίου για το Ολοκαύτωμα

 

27η Ιανουαρίου : Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος

Η εκπληκτική αυτή εγκατάσταση του Ισραηλινού καλλιτέχνη Menashe Kadishman έχει τίτλο "Πεσμένα φύλλα" ("Shalekhet" στα εβραϊκά) - 10.000 φύλλα όπου το καθένα είναι κι από ένα πρόσωπο που ο μορφασμός του αποτυπώνει φόβο, αγωνία ή φρίκη - και είναι αφιερωμένη στους νεκρούς του Ολοκαυτώματος.

Βρίσκεται στο Εβραϊκό Μουσείο στο Βερολίνο σ' έναν χώρο που ονομάζεται "Κενό της μνήμης". Το κτίριο το ίδιο είναι πράγματι εντυπωσιακό και σε κάποιες από τις αίθουσές του ή τους κενούς, σκοτεινούς τσιμεντένιους χώρους του (όπως ο "Πύργος του Ολοκαυτώματος") νιώθεις να σου κόβεται η ανάσα. Ο αρχιτέκτονας, Daniel Libeskind, κατάφερε αυτό που ο Αντόρνο θεωρούσε αδύνατον. Να μιλήσει γι' αυτό το τρομακτικό γεγονός με τρόπο που να σέβεται και να τιμά τη μνήμη των θυμάτων, χωρίς να ευτελίζει ή να "εμπορεύεται" τον θάνατό τους, όπως κάνουν πολλές ταινίες, που όπως σωστά είχε πει ο Geoffrey Hartman, μετατρέπουν το Ολοκαύτωμα σε κάτι φτηνό και trivial.

Πηγή: fractalart

Memory boxes Βίντεο από τη σελίδα του Μνημείου Ολοκαυτώματος του Βερολίνου 27/01/2021

εικονική περιήγηση στο βιωματικό μουσείο της Άννας Φρανκ

 

22 Ιανουαρίου: Η γιορτή της γαλλο-γερμανικής φιλίας

Σήμερα γιορτάζουμε την ημέρα της γαλλο-γερμανικής φιλίας. 

Στις 22. Ιανουαρίου 1963 υπογράφτηκε το γαλλο-γερμανικό σύμφωνο φιλίας από τον καγκελάριο Konrad Adenauer και τον Γάλλο πρόεδρο Charles de Gaulle (Εlysée-Vertrag). Αυτή η συμφωνία ήρθε για να τερματίσει την πολύχρονη εχθρότητα μεταξύ των χωρών και να ρυθμίσει όλα τα σημαντικά πολιτικά θέματα, καθώς και την απαραίτητη αναθεώρησή τους (θέματα άμυνας, εκπαίδευσης και νεολαίας). Πολύ πριν από αυτή τη συμμαχία (1843) ακούγονταν δυνατές φωνές για την αγάπη, τη φιλία και την επιδίωξη της εξουσίας.

"Ένας για όλους, όλοι για έναν..."  („Tous pour un, un pour tous“)

Ο Ντ ' Αρτανιάν, ο Άθως, ο Πόρθος και ο Άραμις έδωσαν αυτή την υπόσχεση. Ο Alexandre Dumas παρέδωσε ένα διαχρονικό, συναρπαστικό και συναρπαστικό κλασικό έργο με τους τρεις Σωματοφύλακες, που έχει βρει θέση σε τόσες καρδιές με πολλές και διαφορετικές αναπαραστάσεις. Ανάμεσα στις άμεσες συνέπειες της Συνθήκης ήταν η δημιουργία του γαλλο-γερμανικού Γραφείου Νεότητας, η δημιουργία γαλλο-γερμανικών γυμνασίων και η αδελφοποίηση πολλών πόλεων, σχολείων και περιφερειών των δύο χωρών. Επίσης η γαλλο-γερμανική στρατιωτική ταξιαρχία από το 1987 που υπάρχει μέχρι σήμερα. Όλοι οι εχθροί πρέπει να γίνονται φίλοι! Το αυθεντικό έγγραφο βρίσκεται στη μόνιμη έκθεση του Haus der Geschichte στη Βόννη. (Photo: WDR)

Εδώ και μια παιδική ταινία για τη γαλλο-γερμανική φιλία:

https://www.mechant-loup.schule.de/frankreich/frankreich-deutschland/film/elysee-vertrag.html

(Photo: Süddeutsche Zeitung)

Video:

https://www.youtube.com/watch?v=_E-JJaj2s6s

Περισσότερες πηγές ενημέρωσης:

https://www.hanisauland.de/wissen/kalender/elyseevertrag

https://www.dw.com/de/die-deutsch-franz%C3%B6sische-freundschaft/av-16550042

https://www.lpb-bw.de/elysee-vertrag

https://www.bundesregierung.de/breg-de/aktuelles/elysee-vertrag-1569908

https://www.konrad-adenauer.de/politikfelder/aussenpolitik/deutsch-franzoesischer-freundschaftsvertrag

https://www.diplomatie.gouv.fr/de/frankreichs-beziehungen-zu-deutschland-osterreich-und-der-schweiz/bilaterale-beziehungen-zu-deutschland/der-elysee-vertrag-62661/

https://www.france-allemagne.fr/22-01-1963,811.html

https://www.austausch-macht-schule.org/publikation/deutsch-franzoesischer-schueleraustausch-nach-dem-elysee-vertrag

 

Μπρέτσελ: Το Γερμανικό κουλούρι – Η ιστορία του και πως να το φτιάξετε

Μπρέτσελ

Τα μπρέτσελ είναι τόσο μέρος του Μονάχου όσο και το Oktoberfest. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι στο Μόναχο δεν έχουν ιδέα πόσο βαθιά συνδέεται η πόλη με τα παραδοσιακά αρτοσκευάσματα.

Ποιος το εφηύρε;

Επειδή οι πολίτες του Μονάχου αγαπούν τόσο πολύ τα μπρέτσελ τους, ισχυρίζονται επίσης ότι εφηύραν το μπρέτσελ. Σύμφωνα με το μύθο, τα πρώτα κουλουράκια παρασκευάστηκαν στις 11 Φεβρουαρίου 1839.

Ο Wilhelm Eugen von Ursingen, πρέσβης από τη βασιλική περιοχή της Βυρτεμβέργης, ήθελε να φάει πρωινό εκείνη την ημέρα στο καφέ στο δικαστήριο Eilles της Residenzstrasse του Μονάχου.

Υπήρχαν ήδη κουλούρια τότε, αλλά τρώγονταν μάλλον γλυκά. Ο αρτοποιός Anton Nepomuk Pfannenbrenner λέγεται ότι κατά λάθος επικάλυψε τα κουλούρια με σόδα αντί για ζάχαρη, το οποίο στην πραγματικότητα προοριζόταν για τον καθαρισμό των δίσκων.

Όταν τα φρέσκα κουλουράκια βγήκαν από το φούρνο, φαινόνταν τραγανά, καφέ και μύριζαν υπέροχα. Ο θρύλος λέει ότι το μπρέτσελ είναι φτιαγμένο από τους ανθρώπους του Μονάχου – αλλά όχι το σχήμα του μπρέτσελ. Επειδή το σχήμα του μπρέτσελ δεν εφευρέθηκε ποτέ, αλλά έχει “αναπτυχθεί” με τους αιώνες.

Η “Brezitella”

Η ιστορία του κουλουριού ξεκινά πριν από πολλά χρόνια. Ακόμη και οι Ρωμαίοι δημιούργησαν ένα κυκλικό δαχτυλίδι ψωμιού από ένα κομμάτι ζύμης και το ονόμασαν «brachium» που σημαίνει «βραχίονας».

Αυτό το ψωμί αρχικά χρησιμοποιήθηκε για τελετουργικές πράξεις και οι πρώτοι Χριστιανοί υιοθέτησαν επίσης αυτό το ψωμί ως ψωμί κοινωνίας. Το ψωμί διατήρησε τον χαρακτήρα του αυτό μέχρι τον 16ο αιώνα – μόνο το σχήμα άλλαξε με τους αιώνες.

Το δαχτυλίδι έγινε ένα είδος του αριθμού έξι. Στη συνέχεια σχηματίστηκε ένα έξι και από την αντίθετη πλευρά και τελικά πλέχτηκα σαν χέρια. Στον Μεσαίωνα, η ζαχαροπλαστική ονομάστηκε «brezitella» λόγω των πλεγμένων βραχιόνων.  Γλωσσικά, δεν απείχε από το σημερινό κουλουράκι.

Ο “Brezenreiter”

Μια σχεδόν ξεχασμένη παράδοση που ασκείται στο Μόναχο για αιώνες και χρονολογείται από το 1318 είναι το “Münchner Brezenreiter”.

Εκείνη την εποχή, η πλούσια εμπορική οικογένεια του Μονάχου Wadler ίδρυσε ένα ίδρυμα για τη σίτιση των φτωχών. Μέρος αυτού του ιδρύματος ήταν επίσης η ιδέα να δοθεί στους φτωχούς ένα κουλουράκι μία φορά το χρόνο.

Για να το λένε στους ανθρώπους, κάθε χρόνο ένας άντρας με ένα μεγάλο καλάθι μπρέτσελ περνούσε από την πόλη προς το Heilig-Geist-Spital στο Viktualienmarkt.

Στο δρόμο, ο οδηγός έδινε το απόθεμα των κουλουριών και έτσι μοιράζονταν συνολικά 3.000 κουλούρια σε όσους είχαν ανάγκη στο νοσοκομείο.

Αυτό συνέχισε για αιώνες έως ότου ξέσπασε ένα σκάνδαλο το 1801: Επειδή δεν υπήρχαν αρκετά κουλούρια, το πλήθος οργίστηκε. Μερικοί άνδρες έριξαν τον αναβάτη από το άλογό του και τον χτύπησαν.

Στη συνέχεια, το έθιμο έσβησε μετά από 483 χρόνια χωρίς αντικατάσταση. Ως ενθύμιο της παράδοσης, παρέμεινε μόνο μια τοιχογραφία στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος.

Ένας αναβάτης με καλάθι με μπρέτσελ αναπαρίσταται πάνω του. Περίπου 200 χρόνια αργότερα, το παλιό έθιμο του μπρέτσελ του Μονάχου αναβίωσε – αλλά διαφορετικά.

Σήμερα, κάθε χρόνο στα γενέθλια της πόλης, ένας αναβάτης με ένα καλάθι μπρέτσελ κάθεται σε ένα άλογο και διανέμει τα μπρέτσελ του στους πολίτες του Μονάχου σε αντάλλαγμα για μια δωρεά για κοινωνικά ιδρύματα.

Πολύτιμο πολιτιστικό αγαθό

Το μπρέτσελ είναι ένα πολιτιστικό αγαθό στο Μόναχο και ως εκ τούτου έχει γίνει ακόμη και έκθεμα σε μουσείο. Πριν από λίγα χρόνια, το Μουσείο Πόλης του Μονάχου αφιέρωσε τη δική του έκθεση στα κουλούρια, η οποία παρείχε πληροφορίες για την προέλευσή τους, τα διαφορετικά σχήματα και χαρακτηριστικά.

Ένας φωτογράφος παρουσίασε 46 μεγάλες εικόνες ποικίλων κουλουριών. Κατά την έναρξη της έκθεσης, οι καλύτεροι αρτοποιοί μπρέτσελ της πόλης επιλέχθηκαν από μια κριτική επιτροπή καταναλωτών.

Όμως δεν τα κατάφερε: Πριν προλάβει η κριτική επιτροπή να δοκιμάσει τα μπρέτσελ που προορίζονται για δοκιμή, οι επισκέπτες της έκθεσης τα είχαν ήδη φάει όλα!

Εδώ είναι τα συστατικά για τη ζύμη:

• 500 g αλεύρι σίτου (τύπος 550)
• 42 γρ. φρέσκια μαγιά (1 κύβος)
• 250 ml χλιαρό γάλα
• 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
• 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• 50 γρ. μαλακό βούτυρο
• 3 κουταλιές της σούπας μαγειρική σόδα

Εκτέλεση:

• Προσθέστε τη μαγιά και τη ζάχαρη στο χλιαρό γάλα, ανακατέψτε καλά και αφήστε τα για λίγα λεπτά.
• Ζυμώστε όλα τα συστατικά, εκτός από τη σόδα ψησίματος, μαζί για περίπου 15 λεπτά για να σχηματίσετε μια λεία ζύμη και αφήστε να φουσκώσει σε ζεστό μέρος για μισή ώρα έως ότου η ζύμη διπλασιαστεί.
• Στη συνέχεια, κόψτε 8-10 μερίδες του ίδιου μεγέθους, τυλίξτε περίπου 30 εκ. μήκους ζύμης, τα οποία θα πρέπει να είναι παχύτερα στη μέση από ό, τι στα άκρα.
• Στη συνέχεια, διαμορφώστε κάθε σκέλος σε κουλουράκι.
• Διπλώστε τους βραχίονες ζύμης δύο φορές.
• Βράστε ένα λίτρο νερό με τη μαγειρική σόδα και στη συνέχεια βυθίστε το κάθε κομμάτι ζύμης σε αυτό για περίπου 30 δευτερόλεπτα.
• Στραγγίστε τα κουλούρια και τοποθετήστε τα σε ένα ταψί επενδεδυμένο με χαρτί ψησίματος.
• Πασπαλίστε το κουλουράκι με λίγο χοντρό αλάτι και αφήστε το στο ταψί για άλλα δέκα λεπτά.
• Εν τω μεταξύ, προθερμάνετε το φούρνο στους (200°C για αντιστάσεις – 180°C για αέρα). Βάλτε το ταψί στον προθερμασμένο φούρνο και τοποθετήστε ένα ρηχό μπολ με βραστό νερό στο κάτω μέρος του φούρνου.
• Ψήστε τα κουλούρια για περίπου 15-25 λεπτά και μην ανοίξετε το φούρνο κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος.

Καλή σας όρεξη!

Μαθήματα τηλεκπαίδευσης από το... παρελθόν!

H τηλεκπαίδευση φαντάζει στους περισσότερους από εμάς κάτι εξαιρετικά μοντέρνο και καινοτόμο. Κι όμως, τα πρώτα τηλεμαθήματα έγιναν το μακρινό... 1940! Τότε που, όπως προκύπτει από την ανέκδοτη βιογραφία της Αλεξάνδρας Μάνου, την οποία η εγγονή της έχει εμπιστευτεί στο Ιστορικό Αρχείο του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών στη Σκουφά, η πρωτοποριακή δασκάλα, μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς, μόνο έναν μήνα μετά τη διακοπή των μαθημάτων λόγω του πολέμου, ξεκίνησε μαθήματα μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών - που είχε ιδρυθεί μόλις δυο χρόνια νωρίτερα.

«Η Αλεξάνδρα», γράφει η συνονόματη εγγονή της, «λαμβάνει εντολή να δουλέψει με απόσπαση στο Υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού στη διεύθυνση Ραδιοφωνίας, για την "Σχολική Ωρα". Κάνει μαθήματα στα παιδιά σαν να βρίσκονται στην τάξη της, Ορθογραφία, Αριθμητική, αλλά κυρίως Γεωγραφία, Πατριδογνωσία και Χαρτογραφία, που φαίνεται ότι είναι το ιδιαίτερο αντικείμενο που της έχει ανατεθεί.      

                         Το πρώτο μάθημα γίνεται στις 2 Δεκεμβρίου 1940 και περιλαμβάνει οδηγίες και επεξηγήσεις αλλά και εμψύχωση των παιδιών:

"Αγαπητά μου παιδιά,

Πολλά από σας με λαχτάρα με ρωτήσατε όταν ήλθα στο σπίτι σας "πότε θ' ανοίξει το σχολείο; Πότε θ' αρχίσουν τα μαθήματα;". Τις ίδιες ερωτήσεις μου κάματε κι εσείς οι άλλοι που έτυχε να με συναντήσετε έξω. Είδα στα παιδικά σας προσωπάκια ζωγραφισμένη τη λύπη. Αυτή τη λύπη την αισθανθήκατε γιατί χωριστήκατε από τους συμμαθητές σας, γιατί απομακρυνθήκατε από το αγαπημένο σας σχολείο.

Κι εμείς σας νοσταλγήσαμε. Και στο σχολειό μας, που τώρα είναι κλειστό, επειδή οι διδάσκαλοί σας, άνδρες και γυναίκες, βρίσκονται στην υπηρεσία της Πατρίδος, γίνεται αισθητή η απουσία σας. Οι χαρούμενες φωνούλες σας, τα γέλια και τα ξεφωνητά δεν ακούγονται στην ευρύχωρη αυλή του. Δεν θ' αργήσει, όμως, νά 'ρθη η ευτυχισμένη μέρα, υπερήφανά μου Ελληνόπουλα, που θα συναντηθούμε όλοι να πανηγυρίσουμε τη Νίκη της Μεγάλης μας Ελλάδος, την λευτεριά των σκλάβων αδελφών μας. Λευτεριά που την διεκδικεί ο γενναίος μας στρατός...

Σας νοιώθουμε καλά. Ξέρουμε πόσο πρόθυμοι είστε όλοι, πόσο διψάτε για μάθηση, πόσο αγαπάτε την πρόοδο. Για να κάνετε τώρα σχολική εργασία στο σπίτι σας, θα σας βοηθήσουμε από το ραδιόφωνο... Το θέλετε αυτό; Οποιος το θέλει ας σηκωθεί όρθιος. Εδώ, τα παιδάκια που έχω κοντά μου, όλα σηκωθήκανε. Και σεις που με ακούτε, ασφαλώς όρθιοι είσθε αυτή τη στιγμή. Αισθάνομαι και τη χαρά σας.

Για να αρχίσουμε τις ασκήσεις από το Ραδιόφωνο, θα περιορισθούμε εξ ανάγκης στα απολύτως απαραίτητα εφόδια. Προσέξτε παιδιά τι πρέπει να έχετε πάντοτε μαζί σας στις εκπομπές μας... (δίνει οδηγίες και κατάλογο υλικών). Εμπρός, παιδιά, ανοιχτά τα πρόχειρά σας και το μολύβι στο χέρι."

 

Εργασίες με... mail. Τα παιδιά αναλαμβάνουν να ετοιμάζουν εργασίες που στέλνουν ταχυδρομικώς στο Υπουργείο Τύπου και Τουρισμού, που από την κήρυξη του Πολέμου έχει μεταστεγαστεί στο Μέγαρο της Εθνικής Ασφαλιστικής, Κοραή 4. Η Αλεξάνδρα τα εμψυχώνει επαινώντας τις εργασίες τους. Ετσι, η σχέση γίνεται αμφίδρομη και τα παιδιά νιώθουν ζωντανή την επαφή με τη δασκάλα τους. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι ο φόρτος της δουλειάς της είναι πολλαπλάσιος (...). Η δουλειά αναγκαστικά μεταφέρεται και στο σπίτι όπου δουλεύει εντατικά και συστηματικά για να τα προφτάσει όλα.

               

Αναγνώριση. Η δουλειά της, όμως, αναγνωρίζεται. Η έκθεση του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου αναφέρει μεταξύ άλλων:

"Κατά το ως άνω διάστημα, η κα Μάνου συνέταξε δεκαέξ (16) εν όλω ραδιοφωνικάς εκπομπάς (...), διαρκείας 15' της ώρας, και εβαθμολόγησεν οκτακοσίας (800) εν όλω χαρτογραφικάς εργασίας των μαθητών ακροατών. Παραλλήλως, εβαθμολόγησεν περί τας επτακοσίας (700) εκθέσεις ιδεών βαθμίδος δημοτικού σχολείου και κατήρτισε τας στατιστικάς συμμετοχάς των ακροατών μαθητών, τόσον εις τας δοθείσας εργασίας χαρτογραφίας όσον και εις τας δύο ιστορικάς εργασίας.

Τέλος, εξετέλεσε τεσσαράκοντα εξ (46) εκφωνήσεις διαρκείας 15' της ώρας, ασκούσα το έργον της εις τον ακάλυπτον ραδιοφωνικόν σταθμόν υπό την απειλήν συναγερμών. Η κα Μάνου, καίπερ τεθείσα εις την διάθεσιν της Σχολικής Ραδιοφωνίας, εξηκολούθησε να εκτελή χρέη γραμματέως Σχολικής Εφορείας του Πειραματικού Σχολείου, συντάξασα τα Πρακτικά δέκα (10) συνεδριών, τα οποία εξεπόνησε ιδία χειρί εις τριπλούν και πενταπλούν αντίγραφα! Κατά την ενάσκησιν των εκτάκτων τούτων διδακτικών καθηκόντων, η κα Μάνου επέδειξε μεγάλην αντίληψιν των ιδιαζουσών συνθηκών εργασίας και ικανότητα προσαρμογής, εγκυκλοπαιδικήν μόρφωσιν και μεθοδικήν ικανότητα, προς δε προθυμίαν, ακρίβειαν, ευσυνειδησίαν και γενναιότητα. Εκ της υπ' αρ. 69 (23/6/41) πράξεως του Α.Σ.Ε."»

Τα μαθήματα είχαν διαρκέσει λίγους μόνο μήνες, μέχρι την επίταξη του κτιρίου της Κοραή 4 και του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών στο Ζάππειο από τους Γερμανούς, λίγο μετά την είσοδό τους στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941. Ηταν αρκετά όμως για να ζεστάνει η γλυκιά φωνή της δασκάλας τις καρδιές τόσο πολλών παιδιών, που προετοιμάζονταν, χωρίς να το ξέρουν, για τη φρικιαστικότερη περίοδο της νεότερης Ιστορίας της χώρας τους.

Η κυκλοφορία στους δρόμους ήταν περιορισμένη, συχνά απαγορευόταν τελείως. Αλλά η Αλεξάνδρα Μάνου, εφοδιασμένη με την ειδική ταυτότητα για τη μετακίνησή της και φορώντας τα κομψά δίχρωμα παπούτσια, που φαίνεται στις παλιές φωτογραφίες ότι προτιμούσε, κατεύθυνε τα βήματά της από τη Σκουφά στον ραδιοθάλαμο του Ρ.Σ.Α., στην πίσω πλευρά του Ζαππείου Μεγάρου. Μπορεί να έκοβε και δρόμο μέσ' από τον Εθνικό, πια, Κήπο, που είχε ανοίξει για το κοινό πριν από περίπου 10 χρόνια. Τι να σκεφτόταν, άραγε, στη διαδρομή; Η ζέση με την οποία έκανε τα ραδιοφωνικά μαθήματά της, μας επιτρέπει να νιώσουμε την αισιοδοξία που της έδινε δύναμη. Και να αφουγκραστούμε την ελπίδα της, που τόσο την χρειαζόμαστε κι εμείς σήμερα, ότι, ό,τι κι αν συνέβαινε, θα έφτανε μια μέρα που η ίδια και οι συνάδελφοί της, σε όλη την Ελλάδα, θα απολάμβαναν και πάλι, ελεύθεροι από κάθε φόβο, τη χαρά της συναναστροφής με τις τρυφερές ψυχές που η κοινωνία εμπιστεύτηκε στα υπεύθυνα και γεμάτα αγάπη χέρια τους...

Ο Νίκος Ανδριώτης δρ Ιστορίας, ο Γιώργος Δουλφής δρ Κλασικής Αρχαιολογίας και η Κατερίνα Κυριακού δρ Ιστορίας της Τέχνης είναι εκπαιδευτικοί, υπεύθυνοι μαθητικού Ομίλου Ιστορικού Αρχείου Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή: Τα Νέα                                                  

Trennbare & untrennbare Verben

https://www.youtube.com/watch?v=mKfQO47pVAU

Dreikönigstag: Η ημέρα των τριών μάγων, η συλλογή χρημάτων για καλό σκοπό και η βασιλόπιτα των μάγων!

Στην Αυστρία και σε πολλές περιοχές της Γερμανίας και της Ελβετίας δεν τελειώνει η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων αν δεν έρθουν τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Την ημέρα που τελειώνει το 12ήμερο σε όλες τις γερμανόφωνες χώρες είναι γνωστό το έθιμο της ημέρας και των τραγουδιστών των αστεριών. Παρόλο που το έθιμο έχει ρίζες τον 16ο αιώνα, στη σύγχρονη εποχή (1959) το έθιμο έχει γίνει πολύ δημοφιλές και αγαπητό στις γερμανόφωνες χώρες. Πολλά νεαρά άτομα των περιοχών αυτών συμμετέχουν, και αγόρια και κορίτσια, σε ομάδες των τριών, ντύνονται με ρούχα όπως όταν οι αληθινοί μάγοι επισκέπτονταν τον νεογέννητο Χριστό. Αυτός που βρίσκεται στην αρχή της πομπής κρατά ένα αστέρι και όλοι μαζί γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν παραδοσιακά κάλαντα της ημέρας. Συλλέγουν δωρεές για καλό σκοπό, όπως την καταπολέμηση της πείνας σε περιοχές του πλανήτη. Η ιδέα αρχικά ήταν να βοηθήσουν εγκαταλελειμμένα μωρά, αλλά επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς. Τα τελευταία χρόνια έχουν συλλέξει τα παιδιά στη γερμανία 47 εκατομμύρια ευρώ! Για τον εαυτό τους κρατούν τα γλυκά! Επίσημη αργία σε όλες αυτές τις χώρες, ενώ σε κάποιες άλλες (π.χ. Ισπανία και Λατινική Αμερική)είναι η σημαντικότερη μέρα για ανταλλαγή δώρων. Τα παιδιά ξυπνούν με ανυπομονησία να δουν τι δώρα τους άφησαν οι τρεις μάγοι. Ό,τι είναι η 6η Ιανουαρίου για την Ισπανία, είναι η 6η Δεκεμβρίου για τις γερμανόφωνες χώρες και η γιορτή του Αγίου Νικολάου. Ως τελευταία ημέρα των εορτών συνηθίζεται να καίγεται και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

Στις καθολικές περιοχές των γερμανόφωνων χωρών είναι επίσης η ημερομηνία αυτή (6.1) παύουν να έχουν την επιγραφή στις πόρτες τους  (όπως δείχνει η κάτω φωτογραφία), η οποία λέγεται ότι φέρνει ευλογία στο σπίτι.

A typical “C+M+B blessing” inscription over a house entry door in Bavaria. PHOTO: Wikimedia Commons

Τα τρία γράμματα στην επιγραφή είναι τα αρχικά των ονομάτων των τριών μάγων (Magi): Caspar, Melchior and Balthasar (German spelling). Άλλη εκδοχή είναι ότι υπονοούν τη λατινική φράση Christus mansionem benedicat, που σημαίνει "Ο Χριστός ας ευλογήσει το σπίτι αυτό". Η επιγραφή για το 2021 θα είναι: 20*C+M+B+21, στην οποία το αστέρι (*) συμβολίζει το αστέρι της Βηθλεέμ και οι τρεις σταυροί (+) την τρεισυπόστατη εκκλησία: Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα.

Rauhnächte, "Rough Nights" και παγανιστικά έθιμα που αρχίζουν στις 21-22 Δεκεμβρίου και τελειώνουν σήμερα, 6.1, φωτιές και άγριοι ήχοι στο δάσος από τα "στοιχειά", τα πνεύματα με την τρομακτική και παράξενη εμφάνιση.

Οι τρεις μάγοι απεικονίζονται στον Καθεδρικό ναό της Κολωνίας από το 1225 (εικόνα δεξιά).

Και επειδή τελειώνει όλη αυτή η "γλυκιά" περίοδος των εορτών, φτιάχνουν και το γλυκό των Τριών μάγων (Dreikönigskuchen, Three Kings Cake). Είναι χωρισμένο σε τόσα κομμάτια, όσοι και οι άνθρωποι του σπιτιού συν ένα, συμβολικά για όσους δεν είναι μαζί τους για οποιοδήποτε λόγο. Κάποιες φορές το δίνουν σε κάποιο φτωχό που μπορείνα περνάει στον δρόμο. Όποιος βρει μια μικρή φιγούρα του μικρού Χριστούλη ή εναλλακτικά ένα άσπρο φασόλι στο κομμάτι του, είναι ο βασιλιάς της ημέρας και φορά την κορώνα, κερδίζοντας και κάποια άλλα προνόμια, φυσικά!

Και τον/την καγκελάριο και το κοινοβούλιο της Γερμανίας δέχεται την επίσκεψη των παιδιών αυτών.

A Sternsinger ceremony in Bonn with then Bundespräsident Karl Carstens in 1982. PHOTO: Bundesarchiv

Sternsinger from all over Germany pose with German chancellor Angela Merkel in January 2019. PHOTO: Bundeskanzleramt

Frankreich

Spanien

Süddeutschland

Πηγές: german-way.com, german culture & more (facebook)

Στο Pottenstein της Ελβετίας θρησκευτικά έθιμα της ημέρας και γιορτή του Φωτός (6.1)

Από το 1759 λαμβάνει χώρα η θρησκευτική αυτή παράδοση (Ewige Anbetung, Perpetual Adoration) που συνοδεύεται από το 1905 από ένα εντυπωσιακό θέαμα με φωτιές πάνω στο βουνό ως ευχαριστία στο Θεό (όπως δείχνει η πάνω εικόνα). Στις 6.1 από το ξημέρωμα (5 η ώρα) μέχρι να τελειώσουν και οι τελευταίες προσευχές κεριά και φώτα συνοδεύουν τη λειτανία από την εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου μέσα σε όλη την πόλη.

infranken.de

Schäfflertanz: Ο χορός των βαρελάδων για να διώξουν την επιδημία του 1517

Το 1517 το Μόναχο υπέφερε από μια επιδημία. Σχεδόν οι μισοί από τους 20.000 κατοίκους της πόλης τότε έχασαν τη ζωή τους από την αρρώστια. Όταν πέρασε το κακό, οι βαρελάδες της περιοχής - με την ιδέα ενός από αυτούς του οποίου το όνομα δεν είανι γνωστό- αποφάσισαν να δώσουν ένα αισιόδοξο μήνυμα στους ανθρώπους της πόλης για τη χαρά της ζωής. Τους παρακίνησαν να βγουν από τα σπίτια τους και να χορέψουν στου δρόμους κρατώντας αυτά τα ημικύκλια περιτυλιγμένα με κλαδιά από έλατα απεικονίζονται.

Όταν οι άνθρωποι άκουσαν τη μουσική, αναθάρρυσαν, αποφάσισαν να βγουν από τα σπίτια τους, γιατί κατάλαβαν ότι θα ήταν ασφαλές. Και οι βαρελάδες (όντως ήταν οι τεχνίτες που έφτιαχναν βαρέλια) έκαναν αστεία και έφερναν το γέλιο πάλι στη ζωή τους.

Στην αρχή επιτρεπόταν μόνο σε ανθρώπους που έκαναν αυτό το επάγγελμα να συμμετέχουν, αλλά τα τεέυταία χρόνια μπορούν και άλλες ομάδες ανθρώπων από άλλες επαγγελματικές συντεχνίες να λάβουν μέρος. Επειδή τα χειρονακτικά επαγγέλματα γίνονται όλο και πιο σπάνια πια, είναι μια ευκαιρία αναβίωσής τους. Με τον καιρό το έθιμο διαδόθηκε σε πολλές περιοχές της Βαυαρίας.

https://www.youtube.com/watch?fbclid=IwAR2_V2f4FrVhBUnAo_qztSDm294ifSDcEmjcNECyqsLPPerp-F7cybVJaKs&v=_IY6R8nRIfA&feature=youtu.be

Τα πρώτα επίσημα στοιχεία για αυτό το έθιμο βέβαια έρχονται από το 1702. Το έθιμο όμως δεν λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο, αλλά κάθε 7 χρόνια. Πολλές εικασίες υπάρχουν γύρω από αυτό...Η επανεμφάνιση της επιδημίας κάθε 7 χρόνια ή ο τυχερός αριθμός 7 ίσως να κρύβονται πίσω από αυτή την επιλογή. »… aber heid is koid…« Αυτός ο στίχος και η μελωδία που τον συνοδεύει είναι οικεία σε κάθε κάτοικο του Μονάχου, γιατί ακούγεται καθημερινά από το ρολόι του δημαρχείου του Μονάχου! Πέρσι στις 6 Ιανουαρίου χόρεψα. Αν και σύμφωνα με το έθιμο θα ξαναχορέψουν σε 7 χρόνια, ήδη κάποιοι έχουν δηλώσει προθυμία να γίνει ο χορός τους μετά το τέλος της περιπέτειας που ζει ο πλανήτης αυτή τη στιγμή με τον κορωνοϊό.

Πηγές: https://www.muenchen.de/veranstaltungen/kultur-highlights/schaefflertanz.html

https://www.wochenanzeiger.de/article/117326.html

Βερολίνο 1.1.1871 Πρωτεύουσα της Γερμανικής αυτοκρατορίας

 Πριν από 150 χρόνια το Βερολίνο έγινε πρωτεύουσα της Γερμανικής αυτοκρατορίας (1.1.1871). Πράξη ιδιαίτερης πολιτικής σημασίας, η βιομηχανοποίηση και η οικονομική άνοδος των πρώτων χρόνων της αυτοκρατορίας οδήγησε πολλές εταιρείες να μεταφέρουν την έδρα τους στο Βερολίνο που εξελίχθηκε σε οικονομικό, πολιτικό και επιστημονικό κέντρο της νεοσύστατης αυτοκρατορίας.

Στην ιστορία του το Βερολίνο ήταν πρωτεύουσα διαφόρων κρατών, όπως της Μαρκιωνίας του Βρανδεμβούργου, του Βασιλείου της Πρωσίας, της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, του Γ΄Ράιχ και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Στις 3 Οκτωβρίου 1990 έγινε με την επανένωση των δυο γερμανικών κρατών πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και αντικατέστησε έτσι την μέχρι τότε πρωτεύουσα, τη Βόννη. Το γερμανικό κοινοβούλιο, που μέχρι τότε εξακολουθούσε να εδρεύει στη Βόννη, αποφάσισε το 1991 να μεταφερθεί στο Βερολίνο. Η μετακίνηση της βουλής από τη Βόννη στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου πραγματοποιήθηκε το 1999.

Το Βερολίνο είναι από τον 18ο αιώνα ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα του κόσμου. Σε καμία άλλη περιοχή της Γερμανίας δεν εκφράστηκαν τόσο έντονα οι αξίες του Διαφωτισμού. Στη «χρυσή δεκαετία» του 20` το Βερολίνο έγινε συνώνυμο της αχαλίνωτης διασκέδασης και του καλλιτεχνικού οργασμού. Τίποτε δεν προμήνυε τι θα ακολουθούσε στη δεκαετία του 30`.

Με το τέλος του ναζισμού, η πόλη χωρίστηκε στα τέσσερα. Κάθε μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Β` Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία) έθεσε υπό την κατοχή της και ένα τμήμα της γερμανικής πρωτεύουσας. Το 1961 επήλθε η οριστική διαίρεση του Βερολίνου, με την ανέγερση του τσιμεντένιου τείχους που χώρισε για 28 χρόνια τον δυτικό από τον ανατολικό τομέα της πόλης. Τον Νοέμβριο του 1989, με την «ειρηνική επανάσταση» που συνέβαλε στην κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας, άνοιξαν τα σύνορα.

Στο μεταξύ, το Βερολίνο ξαναέγινε πρωτεύουσα της ενιαίας Γερμανίας, παίρνοντας τα ηνία από τη Βόννη. Το κυβερνητικό τετράγωνο με το Ράιχσταγκ και την Πύλη του Βραδεμβούργου προσελκύουν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες από όλον τον κόσμο. Στην Ποτσντάμερ Πλατς, όπου κατά τη διάρκεια του «ψυχρού πολέμου» ήταν η «νεκρή ζώνη», υψώνονται τώρα εντυπωσιακοί και μοντέρνοι ουρανοξύστες.

Ακόμη και η Αλεξάντερ Πλατς, που αποτελούσε το κέντρο του Ανατολικού Βερολίνου, έχει μεταμορφωθεί. Στις διάφορες περιοχές της πόλης αναπνέει κανείς ακόμη το άρωμα της Ιστορίας. Δύσκολα διακρίνει ο τουρίστας σήμερα τα ίχνη του Τείχους που κάποτε χώριζε βάναυσα στα δύο το Βερολίνο.

Βερολίνο είναι κάτι περισσότερο από ιστορία. Είναι μια τεράστια εστία πολιτισμού με ποικίλα χαρακτηριστικά. Είναι αναβίωση της παλαιάς Πρωσσίας που αναδεικνύεται στο «Νησί των Μουσείων» (Museumsinsel). Μεγάλοι αρχιτέκτονες, όπως ο Σίνκελ και ο Λάνγκχανς διαιώνισαν εδώ το όνομά τους. Το Μουσείο Μπόντε (Bode-Museum) ανήκει στα highlights του «Νησιού των Μουσείων». Η πόλη διαθέτει τρεις όπερες, αμέτρητες θεατρικές σκηνές, και μουσεία. Η γερμανική πρωτεύουσα φιλοξενεί κάθε χρόνο το φεστιβάλ κινηματογράφου «Μπερλινάλε». Μεγάλα «αστέρια» και «αστερίσκοι» της Έβδομης Τέχνης δίνουν κάθε Φεβρουάριο το «παρών».

Ο κλάδος της δημιουργίας έχει εγκατασταθεί πλέον στο Βερολίνο. Σε διάφορα σημεία της πόλης έχουν τις έδρες τους μιντιακοί οργανισμοί, καλλιτεχνικά πρακτορεία και μουσικές σκηνές. Το μεγάλο πρόβλημα του Βερολίνου είναι η έλλειψη πόρων και το μεγάλο δημοσιονομικό του έλλειμμα. «Η πόλη μας είναι φτωχή, αλλά σέξυ», δήλωσε κάποτε ο σημερινός δήμαρχος-κυβερνήτης της γερμανικής πρωτεύουσας, Κλάους Βοβεράιτ. Πράγματι, η ανεργία υπερβαίνει το 14% και το δημοτικό χρέος έχει εκτιναχθεί σε αστρονομικά επίπεδα. Αλλά αυτό δεν αποτρέπει τους Βερολινέζους από την διασκέδαση και τα χάπενινγκ. Το Βερολίνο είναι η πόλη των πάρτι και του ξεφαντώματος!

Πηγές: Wikipedia, Deutsche, Welle,

https://www.planet-wissen.de/kultur/metropolen/berlin_aufbruch_nach_dem_mauerfall/pwiediegeschichteberlins100.html

https://www.berlin.de/berlin-im-ueberblick/geschichte/die-kaiserliche-reichshauptstadt/

https://www.dhm.de/lemo/kapitel/kaiserreich/das-reich/reichsgruendung-1871.html

https://www.dhm.de/lemo/rueckblick/1871-reichsgruendung-im-krieg.html