Margarete Steiff: Για τα παιδιά μόνο το καλύτερο αρκεί!

Η ιστορία και η ζωή της θυμίζει παραμύθι.. Γεννιέται στις 24 Ιουλίου 1847 στο Giengen an der Brenz. Είναι ένα πολύ ζωηρό και δυνατό κοριτσάκι που μεγαλώνει και αναπτύσσεται φυσιολογικά, μέχρι που σε ηλικία 1,5 ετών μένει παράλυτη και καθηλώνεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό στενοχωρεί πολύ τη μαμά της, που θα την φροντίζει σε όλη της τη ζωή. Έχει δύο μεγαλύτερες αδερφές και έναν μικρότερο αδερφό. Η περιοχή όπου ζει είναι μεν πόλη, έχει όμως χαρακτηριστικά χωριού. Η Μαργαρίτα δεν θα μεγαλώσει συνηθισμένα, δεν θα γίνει μια τυπική νοικοκυρά και μητέρα.  Μεγαλώνει και γίνεται η χαρά της ζωής! Ακτινοβολεί θετική ενέργεια και είναι αξιαγάπητη. Θέλει να βγαίνει έξω με κάθε καιρό και να συμμετέχει σε δραστηριότητες, αλλά αναγκάζεται να περνά μεγάλα διαστήματα (κυρίως τον χειμώνα) στους παππούδες ή σε διάφορους γείτονες. Το να πάει στο σχολείο ήταν δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο! Την βοηθούν τα αδέρφια της, τα γειτονόπουλα και μια κυρία να ανεβαίνει τις σκάλες. Το σχολείο της αρέσει πολύ και η πρόοδός της φαίνεται γρήγορα. Παίζει όσο μπορεί με τους φίλους της στον ελεύθερό της χρόνο, είναι δημιουργική, σκέφτεται συνεχώς νέες ιδέες και οργανώνει τα παιχνίδια έτσι, ώστε να μπορεί να παίζει και αυτή! Αυτό ακριβώς θα ήταν και το χάρισμα που θα την βοηθούσε στην υπόλοιπη ζωή της! Αρχικά αναλαμβάνει να προσέχει παιδάκια, όσο οι γονείς τους δούλευαν. Κάποια στιγμή κάνει μια εγχείριση χωρίς αποτέλεσμα και μια θεραπεία που την απολαμβάνει, αλλά που δυστυχώς δεν βελτιώνει την κατάστασή της. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ωριμάζει ψυχικά και πνευματικά και είναι ακόμα πιο χαρούμενη και αισιόδοξη. Διεκδικεί στη ζωή της να πάει σε σχολή ραπτικής, παρά τις αμφιβολίες των γονιών της και βέβαια με την βοήθεια των αδερφών της. Προσπαθεί πάντα να ξεπερνά εμπόδια και δυσκολίες. Εργάζεται πάνω στην τέχνη που είχε μάθει, αποδέχεται ότι δεν θα θεραπευτεί και βρίσκει την εσωτερική της ηρεμία, πείθει τον πατέρα της να φτιάξει στον 1ο όροφο του σπιτιού τους έναν χώρο εργασίας για εκείνη. Το εργαστήριο γίνεται όλο και πιο γνωστό στην περιοχή, έχει την πρώτη ραπτομηχανή στην περιοχή! Αλλάζουν τη μηχανή έτσι ώστε να μπορεί αν την χρησιμοποιεί με το αριστερό της χέρι. Η πελατεία της αυξάνεται, ράβει μοντέρνα ρούχα, κατά προτίμηση παιδικά! Το καλοκαίρι του 1870 απολαμβάνει πολλά ταξίδια. Το 1877 με παρότρυνση τόσο ψυχολογική όσο και πρακτική (οικονομική κ.ά.) του Adolf Glatz ένα κατάστημα με υφάσματα (τσόχα) για παιδικά παλτό και όχι μόνο και με αρκετό προσωπικό. Ο τζίρος ανεβαίνει, η επιχείρηση γίνεται μικρό εργοστάσιο. Η λαμπερή και αισιόδοξη προσωπικότητά της κερδίζει τους ανθρώπους γύρω της. Τα πηγαίνει ιδιαίτερα καλά με τα παιδιά, τα παρατηρεί και αντιδρά με λεπτότητα και χιούμορ σε αυτά. Με το προσωπικό της επιχείρησής της μόνο αφεντικό δεν είναι, είναι κοντά σε όλους και βοηθάει όπου μπορεί.  Το 1880 σκέφτεται να ράψει ελεφαντάκια ως μαξιλάρια για δώρο Χριστουγέννων. Είναι πολύ χαριτωμένα και γίνονται ανάρπαστα! Τα παιδιά δεν τα αποχωρίζονται και παίζουν με διάφορυς τρόπους με αυτά. Εκείνη την εποχή είναι πάνινα ζωάκια ως παιχνίδι (λούτρινα) κάτι εντελώς καινούριο Την παρακαλούν να φτιάξει και άλλα ζωάκια: γατούλες, σκυλάκια και ροζ γουρούνια. Η επιχείρηση επεκτείνεται και αποκτά και δεύτερο προϊόν που παράγει! Ο αδερφός της που την στηρίζει, εκθέτει αυτά που φτιάχνει η Μαργαρίτα σε έκθεση προϊόντων στη Στουτγκάρδη, γεγονός που εκτόξευσε τις πωλήσεις και την επιτυχία τους. Το 1892 εκδίδεται ο πρώτος έγχρωμος κατάλογος προϊόντων τους.  Μαϊμουδάκια, γαϊδουράκια, αλογάκια, καμήλες, γουυρουνάκια, ποντικάκια, σκυλάκια, γατούλες, λαγουδάκια και καμηλοπαρδάλεις (πέρα από ελεφαντάκια φυσικά) φτιάχνονται πυρετωδώς! Δέχεται παραγγελίες από όλη τη Γερμανία, αλλά και από το εξωτερικό! Η Μαργαρίτα κάνει την επιχείρηση οικογενειακή, βάζει στη δουλειά και τα ανίψια της. Η Μαργαρίτα διατηρεί τον έλεγχο της επιχείρησης, δεν αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, εμψυχώνει τους συνεργάτες της με την μόνιμη παρουσία της και προσωπική συμμετοχή στην δουλειά. Την ενδιαφέρει τα λούτρινα ζώα που φτιάχνει να βρίσκονται συνέχεια στα χέρια των παιδιών και γι' αυτό έχει υψηλές απαιτήσεις στη παραγωγή τους και στα υλικά τους (ποιότητα). Κατακτούν μετά την Ευρώπη και την αγορά της Αμερικής. Το πρώτο μοντέλο κάθε φορά το ράβει τις περισσότερες φορές η ίδια η Μαργαρίτα. Το best seller είναι το αρκουδάκι PB, το οποίο θα ονομαστεί Teddybär (από το 1906) χάρη στον πρόεδρο Theodore „Teddy" Roosevelt  ! Η Μαργαρίτα λαμβάνει χρυσό μετάλλιο, η εταιρεία την ύψιστη διάκριση Grand Prix. Λόγω του αυξανόμενου ανταγωνισμού ο Franz Steiff θέλει να κάνει τα ζωάκια της εταιρείας να ξεχωρίζουν και σκέφτεται να βάλει ένα κουμπί στο αυτί τους („Knopf im Ohr"). Το 1908 έρχεται οικονομική κρίση που επηρεάζει και της εταιρεία της Μαργαρίτας, η οποία κουράζεται και χάνει το κουράγιο της. Αποσύρεται από την εργασία και πεθαίνει στις 9.5.1909 σε ηλικία 61 ετών. Μια ζωή που αρχικά προμηνυόταν ανέλπιδη, αποτέλεσε φωτεινό παράδειγμα του τι σημαίνει θάρρος, δύναμη, καρδιά και θέληση.  Η εταιρεία φυσικά κλονίστηκε από τον θάνατό της, όμως συνεχίζει την δραστηριότητά της μέχρι σήμερα... Πηγές: medienwerkstatt-online.de, giengen.de, steiff.com, wikipedia