Λιουμπλιάνα- μια πόλη που σύμφωνα με τον μύθο ίδρυσαν ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες

Τι κοινό μπορεί να έχουν ο μυθολογικός ήρωας Ιάσονας και η Λιουμπλιάνα; Η μυθολογία υποστηρίζει ότι ο Ιάσονας αφού έφτασε στην Κολχίδα, στον Εύξεινο Πόντο και πήρε το Χρυσόμαλλο Δέρας παρέκκλινε της πορείας του στην επιστροφή, μέσω του ποταμού Δούναβη.

Στο σημείο που βρίσκεται η σημερινή Λιουμπλιάνα στάθηκαν οι Αργοναύτες, ενώ αποσυναρμολόγησαν την Αργώ και τη μετέφεραν στους ώμους ως την Αδριατική Θάλασσα. Στο βαλτώδες μέρος που διέμειναν, υπήρχε ένας δράκος που ο Ιάσονας σκότωσε, μετά από ηρωική μάχη. Αυτά σύμφωνα με τον Απολλώνιο το Ρόδιο.

 

photo: arxeion-politismou

Η Λιουμπλιάνα ετυμολογείται από την ελληνική Λυπλιανές (> Labacum, Lubiana, Laibach). Στην περιοχή, όπου ο πλωτός ποταμός Ljubljanica πλησίαζε στον Λόφο του Κάστρου, το έλος της Λιουμπλιάνα στην Καρνιόλη κατοικήθηκε από ανθρώπους γύρω στο 2000 π.Χ. Αυτοί ζούσαν σε ξύλινες κατοικίες, επί πασσάλων. Εδώ βρέθηκε ο αρχαιότερος ξύλινος τροχός στον κόσμο – ένα από τα πιο αξιοσημείωτα αρχαιολογικά ευρήματα της Σλοβενίας. Αυτοί οι άνθρωποι που κατοικούσαν στην βαλτόλιμνη επιβίωσαν με το κυνήγι, την αλιεία και την γεωργία. Χρησιμοποιούσαν ένα είδος «κανώ» / πιρόγας, κόβοντας το εσωτερικό των κορμών των δένδρων. Τα αρχαιολογικά τους κατάλοιπα, έχουν χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (Ιούνιος 2011).

Στην θέση όμως της Λιουμπλιάνα ήταν η αρχαία ελληνική πόλη Ημόνα / Εμόνα. Πόλις της Παννονίας που ίδρυσε ο Ιάσων με τους Αργοναύτες του. Ονομάσθηκε από αυτόν, προς τιμήν της θεσσαλικής πατρίδας του, Αιμονίας. Κατά την επιστροφή τους από την Κολχίδα, και θέλοντας να ιδρύσουν εμπορική γραμμή Πόντος – Δούναβης – Αδριατική, οι Αργοναύτες όταν βρέθηκαν κοντά στις ακτές της Ιταλίας, έκτισαν μια πόλη, για να περάσουν τον χειμώνα. Ανέβηκαν τον Ίστρο (Δούναβι), μετά τον Σάο, ενάντια στο ρέμα, με την βοήθεια κουπιών και βολικών θυελλωδών ανέμων, αφού τα κατάφεραν, έκτισαν την πόλη ως μνημείο της άφιξής τους εκεί. Στον ποταμό Λιουμπλιανίτσα οι Αργοναύτες αποσυναρμολόγησαν το πλοίο τους, για να μπορέσουν

να το μεταφέρουν στην Αδριατική Θάλασσα, όπου θα το ξανασυναρμολογούσαν, και μαζί του θα επέστρεφαν στην Ελλάδα. Στον ποταμό Λιουμπλιανίτσα, όμως, σταμάτησαν σε μια μεγάλη βαλτολίμνη, όπου ζούσε ένας δράκος...

photo: arxeion-politismou

Ο Ιάσων
αντιμετώπισε τον δράκο, νικώντας και σκοτώνοντάς τον! – σήμερα ο δράκος που
υπεραμύνθηκε της περιοχής, είναι το σύμβολο της πόλεως!

photo: wikipedia

Στη νεότερη εποχή γίνονται εκδηλώσεις αναβίωσης της αργοναυτικής εκστρατείας. Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν απαγγελίες έργων του Πινδάρου στα ελληνικά από Σλοβένους που φορούν χλαμύδες και εκμάθηση παραδοσιακών ελληνικών χορών καθώς και θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, αθλητικούς αγώνες και προβολή τοπικών προιόντων. Την οργανωτική ευθύνη του φεστιβάλ έχει αναλάβει τοπικό πολιτιστικό ίδρυμα.

Η Λιουμπλιάνα, η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Σλοβενίας, είναι ένα ζωντανός περιφερειακός πόλος οικονομικής, πολιτιστικής και καινοτόμου δραστηριότητας. Εδώ γεννήθηκε ο Jože Plečnik, ο ευφάνταστος αστικός σχεδιαστής και αρχιτέκτονας του οποίου το έργο είχε μόνιμο αντίκτυπο στο δομημένο περιβάλλον - όπως η μοναδική Τριπλή Γέφυρα που συνδέει το καλοδιατηρημένο μεσαιωνικό τμήμα της πόλης με τον εμπορικό του κόμβο. O Jože Plečnik έκανε τη Λιουμπλιάνα να θυμίζει... Αθήνα! Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, η πόλη καταστράφηκε το 1895 και ξαναχτίστηκε από την αρχή με την βοήθεια του Σλοβένου αρχιτέκτονα, έχοντας στο μυαλό του την αρχαία Αθήνα. Συγκεκριμένα το Κάστρο της Λιουμπλιάνα ήταν η δική μας Ακρόπολη και το κοιμητήριο Ζάλε η νεκρόπολη. Η πλατεία του Κογκρέσου ήταν η Αγορά, ή τόπος συγκέντρωσης, ενώ στην κεντρική αγορά της Λιουμπλιάνας ενσωματώθηκε μια σκεπαστή στοά. Και για τους λόγους αυτούς, την αποκαλούν και η «Αθήνα της κεντρικής Ευρώπης». Η Λιουμπλιάνα είναι αδελφοποιημένη με την πόλη των Αθηνών. Η πικρή αλήθεια, όμως είναι, ευτυχως για τους Σλοβένους, ότι η πόλη και η χώρα μοιάζει περισσότερο στην Αυστρία. Πέρα από το φυσικό κάλλος, έχουν ένα πολύ καλό επίπεδο ζωής και καλές συνήθειες που συνιστούν στην ποιότητα ζωής. Ευτυχώς, είναι πιο οικονομική από την Αυστρία που επισκεφτήκαμε στη συνέχεια και ακολουθεί δεύτερο άρθρο.

 Η θέα από το κάστρο

Η τριπλή γέφυρα από...κάτω

Το σπίτι- μουσείο του φοβερού Σλοβένου αρχιτέκτονα, στον οποίο η πόλη χρωστά τον χαρακτήρα της. Με το που μπαίνεις, γράφει: "Δεν θα άλλαζα ποτέ αυτά που οι πατέρες μας έφτιαξαν καλά".

Λάιμπαχ στα Γερμανικά, Λουβκάνα στα Λατινικά και Λιουμπλιάνα για το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου πληθυσμού της Ευρώπης, η μικρή πρωτεύουσα της Σλοβενίας είναι ένας πανέμορφος, εναλλακτικός προορισμός για όσους αναζητούν λίγη από την ηρεμία, το πράσινο, την αρχιτεκτονική και την ιστορία της κεντρικής Ευρώπης σε ένα πιο προσιτό πακέτο που παραμένει το ίδιο ελκυστικό όλες τις εποχές του χρόνου.

Η πόλη είδε τον εαυτό της να αναπτύσσεται ραγδαία την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, με την πρώτη σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βιέννη να πραγματοποιείται το 1849, ενώ το 1857 η πόλη συνδέθηκε με τρένο και με την Τεργέστη. 

Η ιστορία της Λιουμπλιάνα είναι μια ιστορία ανθεκτικότητας και αναζωπύρωσης. Η πόλη επέζησε από πολέμους και καταστροφές και την κυριαρχία πολλών ευρωπαϊκών δυνάμεων - μεταξύ άλλων, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο, η Λιουμπλιάνα απέδειξε την ανθεκτικότητά της μέσω της διατήρησης του πολιτισμού και της γλώσσας της και, μετά την ανεξαρτησία της Σλοβενίας το 1991, ξεκίνησε μια πορεία για να γίνει μια από τις κορυφαίες πόλεις της Ευρώπης.

Krizevniska ulica- Novi trg (Νέα Πλατεία), η Εβραϊκή γειτονιά και καλλιτεχνικό δρομάκι με παγκάκια όπου αναγράφονται ρητά της Χάνα Άρεντ:

 Η Εθνική Πινακοθήκη:

Η ορθόδοξη εκκλησία του Κύριλλου και Μεθόδιου:

Το πάρκο Tivoli στην καρδιά της πόλης:

Στο Μουσείο Πόλεως της Λιουμπλιάνα:

Και τώρα ο περιβάλλων χώρος της Λιουμπλιάνα....

Λίμνη Bohilj:

Λίμνη Bled:

Κάστρο Predjama:

Σπήλαιο Postojna:

Πηγές: Wikipedia, arxeion-politismou.gr, travel.gr, travelgirl.gr, epixeiro, iefimerida.