Από τη Χαλκίδα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων / Chania Film Festival (CFF) είναι ένα διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ με αφετηρία τα Χανιά. Μια διοργάνωση που γρήγορα έγινε θεσμός με διεθνείς συνεργασίες, με μετακλήσεις δημιουργών, με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, με αναγνώριση και αποδοχή.

Ένας κινηματογραφικός θεσμός που φιλοδόξει να φιλοξενήσει ό,τι καλύτερο από τον χώρο του κινηματογράφου, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Ένας θεσμός δημιουργικός, παρεμβατικός και κυρίως ανήσυχος. Ένας τόπος συνάντησης ταινιών μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ, animation. Μια γιορτή της 7ης τέχνης.

Φέτος είναι η 13η χρονιά που διεξάγεται το φεστιβάλ. Όπως κάθε χρόνο, οι ταινίες είναι το "κυρίως πιάτο", αλλά παράλληλα είναι η αφορμή για μια τεράστια γιορτή που αγκαλιάζει όλη την πόλη των Χανίων, όλες τις ηλικίες, από μαθητές μέχρι ηλικιωμένους. Εκδηλώσεις, αφιερώματα, masterclasses, εκθέσεις, τιμώμενοι καλεσμένοι και ειδικές δράσεις, podcasts και πολλά άλλα συνθέτουν ένα παζλ τέχνης και δημιουργίας με επιμελητή τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη και μια μεγάλη ομάδα συνεργατών και εθελοντών που προετοιμάζουν το φεστιβάλ όλο τον χρόνο για να λάβει χώρα το τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου. 

Από την πρώτη στιγμή το φεστιβάλ έδωσε βάρος στη σχέση με τα σχολεία και την εκπαίδευση. Για μια ακόμα χρονιά συνεργάζεται με το Δίκτυο Συνεργατικών Σχολείων Χανίων με την Παιδαγωγική Φρενέ και την Ομάδα Σκασιαρχείο για ένα διαφορετικό σχολείο, ενώ υπάρχει πρόγραμμα καθημερινών προβολών και εργαστηρίων για σχολεία, αλλά και online προβολή ταινιών για τα σχολεία που δεν μπορούν να βρεθούν στον τόπο του φεστιβάλ, όπως εμείς.

Ιδιαίτερα μας έχει συγκινήσει το ντοκιμαντέρ "Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς":

https://chaniafilmfestival.com/portfolio/flowers-fade-early/

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε με τους μαθητές μου την ταινία "Η λέσχη των άσχημων παιδιών".

Εδώ μπορείτε να δείτε το τρέιλερ της ταινίας:

https://www.youtube.com/watch?v=hhQ8-50GbrI

Η ταινία με τίτλο Η λέσχη των άσχημων παιδιών (De club van lelijke kinderen), κατάλληλη για ηλικίες άνω των 11 ετών, προβάλλεται σε ελληνική πρεμιέρα από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων. Όταν ένας νέος πρόεδρος βάζει στόχο να κρύψει όλα τα “άσχημα”, για να κρατήσει τα σχολεία καθαρά και τακτοποιημένα, ο Πωλ, ένα από τα “άσχημα” αγόρια, δραπετεύει. Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης ξεκινάει μαζί με μερικούς φίλους μια υπόγεια επανάσταση, η οποία αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται όλοι οι ενήλικοι τη ζωή και τις αξίες της ενώ τελικά οδηγεί στην καθαίρεση του σατανικού προέδρου.

Η ταινία αγγίζει με την τρυφερότητα της παιδικής ματιάς σοβαρούς και επίκαιρους προβληματισμούς σε ποικίλα επίπεδα, κοινωνικό και πολιτικό. Κυρίαρχο αναδεικνύεται το ζήτημα της συμπερίληψης, του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Ωστόσο, προβάλλονται κι άλλα θέματα· ο αυταρχισμός της εξουσίας, η άσκηση προπαγάνδας, η χειραγώγηση του λαού από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η ευθύνη/δεοντολογία των δημοσιογράφων και, τέλος, η ατομική και κοινωνική ευθύνη των πολιτών. Τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές, από θύματα γίνονται οι ήρωες που αποκαλύπτουν τη φαυλότητα του πολιτικού καθεστώτος και αποκαθιστούν την ηθική τάξη. Αποκαλύπτεται, έτσι, η δύναμη των παιδιών να αλλάξουν τον κόσμο. Αισιόδοξο, λοιπόν, το μήνυμα της ταινίας και αποκαλυπτικό, καθώς ξεγυμνώνει την υποκρισία της σύγχρονης κοινωνίας. Εύκολα ο μαθητής μπορεί να αναλογιστεί τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο σε χώρες όπου κυριαρχούν αυταρχικά καθεστώτα, τι συμβαίνει στις σύγχρονες δημοκρατίες, τι συμβαίνει στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τι απήχηση έχει η πολιτική σήμερα στους νέους.

Η ταινία κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών, οι οποίοι συχνά επευφημούσαν ή κατέκριναν τους ήρωες στη διάρκεια της προβολής, ενώ με το τέλος της προβολής ξέσπασαν σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα. Σε συζητήσεις που ακολούθησαν, οι μαθητές εστίασαν στο ζήτημα της συμπερίληψης, του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών αναδείχτηκαν και τα υπόλοιπα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της ταινίας.

Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού / Απόφαση 277980/8582/2525/761
Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων / Απόφαση 38249/Δ2/04-03-2016
Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού

Και την υποστήριξη της Βουλής των Ελλήνων και του EOT.

Πηγή: chaniafilmfestival

 

Εσένα, θα σε παρασύρει "ΤΟ ΚΥΜΑ";

Eνα πείραμα σε ένα σχολείο της Γερμανίας ξεκινά με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά εξελίσσεται σε κάτι άγριο και βίαιο. Ο Ράινερ Βένγκερ, καθηγητής Λυκείου με αναρχικό παρελθόν και πρωτοποριακές ιδέες για την εκπαίδευση, αναλαμβάνει, στο πλαίσιο του μαθήματος της πολιτικής θεωρίας, να διδάξει στους φοιτητές του για την τυραννία. Ο ίδιος, βέβαια, θα προτιμούσε να αναλάβει να μιλήσει για την αναρχία, αλλά σε αυτό τον έχει προλάβει ένας αυστηρός καθηγητής της παλιάς σχολής. Προκειμένου, λοιπόν, να κάνει το μάθημα πιο ενδιαφέρον και με αφορμή το σχόλιο ενός μαθητή του πως "δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει ξανά φασισμός", σοφίζεται ένα παιχνίδι ρόλων: Ο ίδιος αναλαμβάνει το ρόλο του ηγέτη και οι μαθητές του το ρόλο των ακολούθων του. Οι τελευταίοι ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό στις ανάγκες του "ρόλου". Πειθαρχούν με χαρά σε μια σειρά κανόνων συμπεριφοράς, ονοματίζουν την μικρή κοινωνία τους "Το κύμα", φορούν ένα είδος ενιαίας στολής, επινοούν έναν κοινό χαιρετισμό, φιλοτεχνούν ένα διακριτικό σήμα, μαθαίνουν τελικά να αντιλαμβάνονται ο ένας τον άλλο ως μέλη μιας εκλεκτής ομάδας, όπου όλοι είναι ίσοι με όλους...

Από το 2008 παρακολουθούμε κάθε χρόνο με τους καινούριους μαθητές μου τη συγκλονιστική ταινία με τη γνωστή υπόθεση.

Φέτος είχαμε την τύχη και τη χαρά να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση που ανεβάζει η καλλιτεχνική ομάδα Μυθωδία στο θέατρο Λαμπέτη με βάση το εξαιρετικό έργο του Τοντ Στράσερ σε διασκευή/σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. 

«Το Κύμα» βασίζεται σε ένα πραγματικό κοινωνικό πείραμα που

πραγματοποιήθηκε το 1967 από τον Ρον Τζόουνς, καθηγητή πολιτικής ιστορίας σε

Λύκειο της Καλιφόρνια, με αφορμή την ερώτηση μια μαθήτριας.

«Πώς ήταν δυνατόν απλοί άνθρωποι να υποστηρίξουν ένα

καθεστώς, όπως αυτό του Ναζισμού, να τηρήσουν στάση σιωπής ή και

συμμετοχής στις ωμότητες που διεξάγονταν, και επιπλέον, όταν όλα

τελείωσαν, να αρνηθούν ότι είχαν έστω και γνώση για αυτά που γίνονταν;»

Στην παράσταση, ένας μάλλον αντισυμβατικός καθηγητής ιστορίας, στα πλαίσια ενός «πειράματος» που θα βοηθούσε να δοθούν κάποιες απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα των μαθητών πάνω στο φαινόμενο του φασισμού, οργανώνει τους μαθητές της τάξης του σύμφωνα με τα ναζιστικά πρότυπα. Το «διδακτικό» παιχνίδι ρόλων όμως, πάρα πολύ σύντομα, ξεφεύγει από τα όρια και τον έλεγχο, παγιδεύοντας όλους όσοι συμμετέχουν. Μόνο δύο μαθητές αναγνωρίζουν την τρομακτική ορμή του κύματος και συνειδητοποιούν ότι πρέπει να το σταματήσουν πριν να είναι πολύ αργά. . .

Η διασκευή του έργου αντιμετωπίζει τη θεματική που πραγματεύεται το βιβλίο και η ταινία με ευαισθησία και σεβασμό ώστε να μπορεί η παράσταση να απευθυνθεί σε όλους τους έφηβους μαθητές, παραμένοντας παράλληλα όσο το δυνατόν πιο συνεπής στο πρωτότυπο έργο.

Η ίδια η παράσταση περισσότερο θέτει ερωτήματα και αναδεικνύει θεματικές προς συζήτηση για τους μαθητές και τους θεατές παρά δίνει απαντήσεις, αντιμετωπίζοντας τον φασισμό, όχι μόνο ως μακρινό ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο, αλλά ως υπαρκτό ενδεχόμενο με διαφορετικές εκφάνσεις και μορφές.

Κι αλήθεια, τι μορφές έχει ο φασισμός σήμερα;

Μπορεί να ξαναγεννηθεί ή ως προς κάτι, υπάρχει ακόμη;

Σε τί έχουμε σταματήσει να αντιδρούμε ως άνθρωποι κι ως κοινωνία;

Πόσο έχουμε εξοικειωθεί με τη βία;

Πόσο ελεύθερη είναι η σκέψη και η βούλησή μας;

Πώς γίνεται σήμερα η χειραγώγηση;

Και τελικά, πόσα μαθαίνουμε μέσα από την ιστορία και ποια ευθύνη έχουμε απέναντί της;

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Πιστοί στο όραμά μας να παρουσιάζουμε σε εφήβους έργα που θα τους προβληματίσουν, θα μιλήσουν στις καρδιές τους και θα τους κάνουν να θέσουν καίρια ερωτήματα για το ποιοι άνθρωποι θέλουν να γίνουν, επιλέξαμε για την ερχόμενη θεατρική περίοδο να ανεβάσουμε το «Κύμα» του Τοντ Στράσερ. Θυμάμαι την πρώτη φορά που το διάβασα πόσο συγκινήθηκα με τα δυνατά συναισθήματα που βιώνουν οι χαρακτήρες, μα και πόσο συγκλονίστηκα με την -δυστυχώς- διαχρονική δύναμη που μπορεί να έχει ο φασισμός, ένα ολοκληρωτικό/ναζιστικό σύστημα, μια απολυταρχική κατάσταση… Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου η φράση του

Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Ο κόσμος δεν κινδυνεύει από τους ανθρώπους που είναι κακοί, μα από εκείνους που επιτρέπουν το κακό». Πάνω σε αυτή την σοφή ρήση βασίζεται και η σκηνοθετική μου ματιά. Ας δούμε, δηλαδή, το ζήτημα του φασισμού και της χειραγώγησης της μάζας όχι μόνο από την πλευρά των ανθρώπων που τα «γεννούν», αλλά ας φωτίσουμε επίσης την ευθύνη που φέρουν εκείνοι που επέτρεψαν τις συνθήκες για να φουσκώσει ένα τέτοιο καταστροφικό «Κύμα»…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Πρωτότυπο κείμενο: Τοντ Στράσερ, Διασκευή-Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης, 

Σκηνικά: Αρετή Μουστάκα, 

Κοστούμια: Χριστίνα Πανοπούλου,
Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Μαθές, Χορογραφίες: Φαίδρα Νταϊόγλου, 

Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Αγγελίδη, 

Φωτογραφίες – Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας,
Γραφιστικά: Γιάννης Στύλος, 

Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Γεωργοπούλου,
Οργάνωση Παραγωγής: Μαργαρίτα Κυριάκου, 

Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα, 

Οργάνωση Προώθησης – Ομαδικές κρατήσεις: Εύη Κουρεμένου /
ArtCore, Παραγωγή: Γεράσιμος Σκαφίδας
ΠΑΙΖΟΥΝ: Ιωάννα Αγγελίδη, Δημήτρης Γεωργαλάς, Ισιδώρα Δωροπούλου, Θωμάς Θάνος, Μάχη Μακρίδου, Στέφανος Παπατρέχας, Τάσος Προβιάς, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Κωνσταντίνος Φάμης.

Πηγές: flix, more
 

Από το Salzburg στην ονειρεμένη περιοχή Salzkammergut, το χωριουδάκι St. Wolfgang και στο Hallstatt!

 

Κάποιοι γνωρίζουν αρκετά καλά το Salzburg και την περιοχή Salzkammergut μέσα από τη μεγάλη οθόνη του σινεμά. Η πόλη αποτελεί «σκηνικό» για ένα από τα διασημότερα μιούζικαλ όλων των εποχών. Στις πράσινες πλαγιές του γυρίστηκε η Μελωδία της Ευτυχίας, με τη Julie Andrews στον ρόλο της υπέροχης, τρυφερής νταντάς της οικογένειας von Trapp, για τον οποίο κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρώτου Γυναικείου Ρόλου. Αν και η ταινία απέσπασε συνολικά 5 Όσκαρ δεν προβλήθηκε στην Αυστρία το 1965 αλλά 35 ολόκληρα χρόνια αργότερα. Μάλιστα, το φιλμ δεν σημείωσε καμία απολύτως επιτυχία στο αυστριακό κοινό, ενώ θεωρείται «αποτυχία» στις συνειδήσεις των ντόπιων που δεν έμειναν καθόλου ικανοποιημένοι από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε η αυστριακή καλή κοινωνία στα μέσα του 20ου αιώνα από την αμερικάνικη βιομηχανία του σινεμά. 

Μέχρι τον 19ο αιώνα, το Hallstatt ήταν προσβάσιμο μόνο μέσω πλοίου ή ορεινού μονοπατιού. Σήμερα, το χωριό στη λίμνη με τους 800 κατοίκους, θεωρείται το πιο πολυφωτογραφημένο των Άλπεων και αποτελεί μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Οι Κινέζοι, μάλιστα, αποφάσισαν να χτίσουν ένα χωριό-ρέπλικα στην Κίνα το 2012, θέλοντας έτσι να θαυμάζουν αυτό το υπέροχο τοπίο όσο συχνά θέλουν.

Βρίσκεται μεταξύ του Salzburg και του Graz, στην περιοχή Salzkammergut της Αυστρίας, ανάμεσα σε πολλές λίμνες (70!) και βουνά. Α, και σε άπειρες αποχρώσεις του πράσινου! Είναι χτισμένο σε απότομη όχθη της ομώνυμης λίμνης (Hallstättersee), σε υψόμετρο 508 μέτρων.

Τον 19ο αιώνα, ο αυτοκράτορας Φραντς Ιωσήφ Α΄ και η αυτοκράτειρα Σίσι περνούσαν τα καλοκαίρια τους στο Μπαντ Ίσλ, ξεφεύγοντας από τη ζέστη της πόλης σε αυτό που ήταν γνωστό ως Σόμερφρισκε . Σήμερα, οι επισκέπτες συνεχίζουν να ασπάζονται αυτή την παράδοση, εξερευνώντας τις οκτώ περιοχές του Salzkammergut: Attersee-Attergau, Ausseerland Salzkammergut, Bad Ischl, Dachstein-Salzkammergut, Fuschlsee, Mondsee-Irrsee, Traunsee-Almtal και Wolfga.

Ο τοπικός «θησαυρός» είναι το αλάτι, το οποίο αποτελεί πηγή πλούτου για το Χάλστατ εδώ και αιώνες και βρίσκεται στους λόφους πάνω από την πόλη. Εδώ βρίσκεται μάλιστα το παλαιότερο ορυχείο άλατος στον κόσμο και είναι ακόμα ενεργό. Το αλάτι εξορύσσεται σ’ αυτή την περιοχή για περισσότερα από 7.000 χρόνια.

Ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία του Hallstatt από την εποχή του Χαλκού. Γνωστός ως ο Πολιτισμός του Hallstatt κυριάρχησε στη Δυτική και κεντρική Ευρώπη εκείνη την εποχή.

Η Sachertorte ωχριά μπροστά στη θέα...

Πηγές: travel.gr, wikipedia, itravelling, spoovonthemove, salzkammergut.at, austria.info

Από τη Σλοβενία, στο Salzburg της Αυστρίας! (to be continued...)

Στην πόλη του Salzburg βρέθηκα πρώτη φορά το 2001 για λίγες ώρες, στο πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό.

Πρώτη μου σκέψη, να βγάλω φωτογραφία εκεί ακριβώς όπου είχα βγάλει και τότε, πριν 24 χρόνια!

Ένα κάστρο φτιαγμένο από αλάτι. Αυτό σημαίνει στα ελληνικά η ονομασία της πόλης Σάλτσμπουργκ, «Salz» και «Βurg», η οποία ταυτόχρονα σημαίνει πολλά πράγματα για την τοπική κοινωνία και την οικονομική της ανάπτυξη μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Στισμένη σε υψόμετρο 420 μ., η "Ρώμη των Άλπεων" είναι χωρισμένη στα 2 από τον ποταμό Salzach. 

Ολόκληρο το Σάλτσμπουργκ ήταν περιτριγυρισμένο από ορυχεία αλατιού, με την παραδοσιακή, κουκλίστικη, παλιά του πόλη να αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και ένα από τα πλέον τουριστικά αξιοθέατα της Αυστρίας. Παράλληλα, είναι μία πόλη με τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη, αφού μπορεί να περηφανεύεται πως είναι η λαμπερή πατρίδα ενός από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, του Amadeus Mozart. Μέχρι και σήμερα οι ήχοι του Μαγικού Αυλού ηχούν στις πλατείες, τα καφέ και τα ανάκτορα του Σάλτσμπουργκ, ενώ και η μορφή του κυριαρχεί σε αγάλματα – ακόμα και πάνω σε σοκολατάκια.

 

Original Salzburger Venusbrüstchen

ελληνιστί, σοκολατάκια- βυζάκια (γιατί δεν υπάρχουν μόνο οι "σφαίρες¨του Μότσαρτ)

Μία βόλτα στην παλιά πόλη είναι πραγματικά ο ιδανικός τρόπος για να ξεκινήσετε την εξερεύνηση σας σε αυτή την αριστοκρατική πόλη της κεντρικής Ευρώπης, αλλά και ένας τέλειος προορισμός αν  αναζητάτε  χαλάρωση, και να χαζεύετε τον κόσμο στους στενούς δρόμους.

Η παλιά πόλη του Σάλτσμπουργκ είναι εμποτισμένη με το πνεύμα και τη διαχρονική παρουσία του Amadeus Motzart, του κορυφαίου συνθέτη που γεννήθηκε εδώ, γράφοντας εδώ, τα χρόνια της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μερικές από τις σημαντικότερες συνθέσεις της κλασικής μουσικής. Ανάμεσα σε αυτές και η διάσημη όπερα Μαγικός Αυλός.

Με μία βόλτα στην Altsadt θα ανακαλύψετε την πλατεία που φέρει το όνομα του, την χαριτωμένη Mozartplatz, κοντά στον Καθεδρικό ναό της πόλης. Ακόμα, το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1756. Δεν θα δυσκολευτείτε να το εντοπίσετε αφού το χαρακτηριστικό μουσταρδί χρώμα στην πρόσοψη και η επιγραφή με χρυσά γράμματα στον μπροστινό τοίχο το κάνουν κάτι περισσότερο από αναγνωρίσιμο. Το σπίτι λειτουργεί ως μουσείο στεγάζοντας κειμήλια της παιδικής ηλικίας του Mozart, αλλά και μερικά από τα όργανα πάνω στα οποία συνέθεσε τη μουσική του.

Η μουσικός στην παρακάτω φωτογραφία έπαιξε εκτός από Μότσαρτ, Μίκη Θεοδωράκη, ποντιακά και κρητικούς σκοπούς! 

Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι statement! Βρίσκεις ό,τι θέλεις για αυτές τις γιορτές όλο τον χρόνο!

Η γνωστή μπυραρία παό το 1328!

Τα αυθεντικά σοκολατάκια Μότσαρτ

Το σπίτι, στο οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε στις 11.12.1792 ο Joseph Mohr, που έγραψε το πρώτο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι όλων των εποχών, την "Άγια Νύχτα" που παίχτηκε για πρώτη φορά σε αυτή την περιοχή.

Γνωστό απλά και ως κάστρο του Σάλτσμπουργκ το παραμυθένιο κτίσμα του 11ου αιώνα, το οποίο δεσπόζει πάνω από την Altsadt, στον καταπράσινο λόφο Festungsberg, αποτελεί σύμβολο της πόλης και ένα από τα πιο εμβληματικά και παλιά αξιοθέατα ολόκληρης της Αυστρίας.

Μέσα στα εκατοντάδες χρόνια που έχουν περάσει από την κατασκευή του, το κάστρο έχει υποστεί αναρίθμητες μετατροπές και επεκτάσεις με πιο πρόσφατη προσθήκη το τελεφερίκ που μεταφέρει τους επισκέπτες από τους πρόποδες του λόφου στην κορυφή.

Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Hohensalzburg είναι οι πανέμορφοι κήποι που περιβάλλουν το εντυπωσιακό ολόλευκο κάστρο. Σταθείτε στην άκρη και θαυμάστε την υπέροχη θέα σε ολόκληρη την πόλη.

Στο εσωτερικό του κτηρίου θα ανακαλύψετε τις επιβλητικές αίθουσες όπου κυριαρχεί η παραδοσιακή, «βαριά» αυστριακή διακόσμηση, ενώ σε αρκετά δωμάτια η επιβλητική, πληθωρική μπαρόκ αισθητική είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Εμείς, βέβαια, το θαυμάσαμε από...απέναντι, από τον λόφο Kapuzinerberg που μου θύμισε τον Philosophenweg στη Χαϊδελβέργη.

Mirabell

Aν υπάρχουν δύο πράγματα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν λείπουν από το Σάλτσμπουργκ είναι τα θαυμάσια, ιστορικά κτήρια και οι απέραντοι κήποι. Ανάμεσα τους τα ανάκτορα Mirabell με τον βασιλικό κήπο που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής ξεχωρίζουν για τη μεγαλοπρέπεια και την αρχιτεκτονική τους.

Το παλάτι που χτίστηκε το 1606 από τον αρχιεπίσκοπο του Σάλτσμπουργκ, έχει φιλοξενεί κοσμικούς χορούς και υπέροχα κονσέρτα κλασικής μουσικής, ενώ στις πράσινες εκτάσεις του έχουν κάνει βόλτα όλα τα μέλη της υψηλής κοινωνίας της πόλης.

Ο παλαιότερος φούρνος στην περιοχή, από το 1429!

Getreidegasse, ο παλιός δρόμος με τα χαρακτηριστικά σύμβολα του κάθε τεχνίτη και μαγαζιού:

Το ιστορικό cafe Tomaselli, όπου έπινε ο Μότσαρτ τον καφέ του.

Leserabe, οι πολίτες λιάζονται και αράζουν με το βιβλίο τους

Παραδοσιακό φαγητό

Πηγές: travel.gr, yabatravellers.com, arttravel.gr, ilovetravel.gr