Deutschecke von Natassa: Μαρτίου 2025

Photo: Hamburg-skyline, Photowall

Μάρτιος 2025 (2-7/3/2025)

Πρώτη μέρα: Το καλό ταξίδι από τη διαδρομή φαίνεται! Απολαμβάνοντας τις Άλπεις με πεντακάθαρο καιρό από ψηλά! Με καλή παρέα: τη συνάδελφο των Αγγλικών Φρόσω Καταροπούλου και τον κύριο διευθυντή μας, Θανάση Καλαϊτζόγλου. Κυριακή της Αποκριάς φεύγουμε μακριά από το καρναβάλι και τα έθιμα της χώρας μας για πολύ καλό σκοπό! Θα ζήσουμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, θα γίνουμε "σκιά" των εκπαιδευτικών σε γερμανικό σχολείο για μία εβδομάδα! Πρώτη πτήση μέχρι Μόναχο, δεύτερη μέχρι Αμβούργο! Όλα πήγαν ρολόι (κανονικό, όχι του Νταλί!)

Αφού πήραμε τις βαλίτσες μας στο αεροδρόμιο, πήγαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό!

Photo: Fb Hamburg- Das Tor zur Welt

Και χαθήκαμε, όχι στη μετάφραση, αλλά στις γραμμές...(μπλέξανε οι γραμμές μας, που λέει και το τραγούδι!)

Αίσιο τέλος είχε η αναζήτησή μας (αφού βγάλαμε και κάρτα εβδομαδιαία για μετακινήσεις με τα ΜΜΜ) και φτάσαμε στην περιοχή του ξενοδοχείου μας για να τακτοποιηθούμε (πολύ κεντρικά και βολικά).

Χρόνο δεν χάνουμε στα ταξίδια, βγήκαμε για μια πρώτη επαφή με την περιοχή, βόλτα και φαγητό στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας και μάλιστα στο πλουσιότερο κρατίδιο της χώρας.

Τι γνωρίζουμε για την ιστορία του Αμβούργου;

Μεσαιωνικές καταβολές: Το Αμβούργο χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, όταν ήταν ένα μικρό ψαροχώρι.

Η άνοδος του λιμανιού: Η τύχη της πόλης άλλαξε δραματικά τον 14ο αιώνα, όταν έγινε σημαντικό λιμάνι για το εμπόριο με την Αγγλία και τη Σκωτία.

Χανσεατική Ένωση: Το Αμβούργο έγινε μέλος της Χανσεατικής Λίγκας, μιας ισχυρής μεσαιωνικής εμπορικής ένωσης, η οποία συνέβαλε στην οικονομική του ανάπτυξη.

Γαλλική κατοχή: Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, το Αμβούργο κατελήφθη από γαλλικές δυνάμεις και για λίγο έγινε μέρος της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας.

Ευημερία του 19ου αιώνα: Ο 19ος αιώνας ήταν μια περίοδος σημαντικής ανάπτυξης για το Αμβούργο, καθώς η πόλη εξελίχθηκε σε σημαντικό βιομηχανικό κέντρο και κόμβο διεθνούς εμπορίου.

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος Καταστροφή: Το Αμβούργο υπέστη σφοδρούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα εκτεταμένες καταστροφές.

Μεταπολεμική ανασυγκρότηση: Μετά τον πόλεμο, η πόλη υποβλήθηκε σε μια τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης, υιοθετώντας μια σύγχρονη και καινοτόμο προσέγγιση στον πολεοδομικό σχεδιασμό.

Σύγχρονο Αμβούργο: Σήμερα, το Αμβούργο είναι μια ζωντανή και ευημερούσα πόλη, γνωστή για τη σύγχρονη αρχιτεκτονική της, την πολιτιστική της σκηνή και την ακμάζουσα οικονομία της.

Οι "πέτρες της αλήθειας" για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Περισσότερα:

https://artsandculture.google.com/story/stolpersteine-%E2%80%93-remembering-wdr/AwVBThQ-6Psmww?hl=en

Το σύμβολο της πόλης:

Εξαιρετικά όμορφη και ενδιαφέρουσα πόλη που "κρύβει" ανάμεσα στα κανάλια και τις γέφυρες (πάνω από 2500!) μυσταγωγικές εκκλησίες, αρτ νουβό αρχοντικά, υπερσύγχρονα κτίρια και εξαιρετικά μουσεία. Από ψηλά μοιάζει το Αμβούργο με λαβύρινθο ή με Escape room που σε δοκιμάζει να βρεις τον γρίφο και να δραπετεύσεις (αν θέλεις, βέβαια!!)

Στην προτεσταντική εκκλησία του St. Petri παρακολουθήσαμε μέρος της θείας λειτουργίας.

Το επιβλητικό δημαρχείο του Αμβούργου!

Η Andrea του γερμανικού σχολείου μας κάλεσε για συνάντηση στην περιοχή όπου βρίσκεται και το σχολείο στο οποίο θα πηγαίναμε όλη την εβδομάδα, στο Harburg. Πήγαμε στο εστιατόριο Caspari σε διατηρητέο δρόμο από τον Β' ΠΠ (όταν η πόλη είχε καταστραφεί κατά 80%!!)

Δεύτερη μέρα:

Η διαδρομή από το ξενοδοχείο ως το σχολείο ήταν αρκετή, αλλά δεν μας ενόχλησε.

Photo: Fb Hamburg- Das Tor zur Welt

Καθαρά Δευτέρα, λοιπόν, για εμάς, για το Αμβούργο ήταν απλώς....Δευτέρα! Αλλά με υπέροχο καιρό!

Φτάσαμε στο σχολείο όπου μας καλοδέχτηκαν. Συναντήσαμε την Andrea και τον προσωρινό διευθυντή του σχολείου. Ένα σχολείο με 1800 μαθητές και 200 καθηγητές!!!

Είχα φτιάξει (ναι, με τα χεράκια μου) ένα διακοσμητικό κόσμημα για το σχολείο υποδοχής με θέμα τις δύο πόλεις που ενώνονται με γέφυρα.

Ο κύριος διευθυντής βρήκε τον χώρο του!

Ενώ η Andrea ψάχνει τους καθηγητές του σχολείου....

Ξεναγηθήκαμε στο σχολείο ή μάλλον στο συγκρότημα κτιρίων του σχολείου για να ξέρουμε που να πάμε για κάθε μάθημα....(σχεδόν χρειάστηκε να ρίξω ψίχουλα για να μη χαθώ...)

Οι κάδοι στο Αμβούργο είναι statement, ψάχνω τους πιο ευφάνταστους!

Κουδούνι! Μάθημα, λοιπόν!

Είχαμε ένα πρόγραμμα με 3 μαθήματα την ημέρα περίπου ο καθένας, ταιριαστά στην ειδικότητά του.

Πρώτες διαπιστώσεις:

- ο κάθε καθηγητής έχει δική του αίθουσα

- οι χώροι δεν είναι πολυτελείς, αλλά καθαροί, περιποιημένοι και χαρούμενοι

- οι μαθητές δεν κουβαλούν όλα τα βιβλία τους σε κάθε τάξη, αλλά υπάρχει βιβλιοθήκη/ ραφιέρα σε κάθε τάξη, όπου οι μαθητές αφήνουν εκεί ό,τι δε χρειάζονται στο σπίτι

- τα βιβλία είναι άγραφα, παίρνουν φωτοτυπίες για να σημειώνουν

-τα μαθήματα διαρκούν 90'

- ο καθηγητής έχει πάντα τουλάχιστον έναν βοηθό την ώρα του μαθήματος στην τάξη, όχι μόνο για έναν μαθητή όπως σε εμάς, αλλά για όποιον χρειάζεται (σε γλωσσικά μαθήματα υπήρχαν μέχρι και 5 βοηθοί!)

- οι μαθητές δεν κάνουν ποτέ κενό....υπάρχουν στο γραφείο πάντα 4-5 καθηγητές για να καλύπτουν τα κενά των υπόλοιπων (ο καθένας από το πανεπιστήμιο έχει τουλάχιστον 2 ειδικότητες, επομένως καλύπτει ένα εύρος αντικειμένων)

- δε χρησιμοποιούν γενικά πολύ την τεχνολογία (δεν έχουν διαδραστικούς πίνακες, μόνο προτζέκτορα) γιατί δεν είναι κατάλληλα οι εκπαιδευτικοί εκπαιδευμένοι (μας το είπε ο διευθυντής), αλλά επίσης γιατί διαπίστωσαν την εποχή της τηλεκπαίδευσης ότι δεν έχει ίδια μαθησιακά αποτελέσματα- βέβαια, όποιοι καθηγητές είναι επιμορφωμένοι, τη χρησιμοποιούν ελέυθερα (είδαμε καθηγήτρια Γερμανικών να γνωρίζει και να χρησιμοποιεί η ίδια πολλά ψηφιακά εργαλεία για τη δική της οργάνωση και να μοιράζει tablets σε μαθητές μικρής ηλικίας)

- περιστασιακά και κυρίως σε μεγάλες τάξεις δίνονται tablets για ομαδοσυνεργατικές εργασίες στην τάξη

- η τουαλέτες την ώρα του μαθήματος είναι κλειδωμένες και ο κάθε μαθητής παίρνει το κλειδί για να πάει

- στο τέλος κάθε μαθήματος σκουπίζει ένας μαθητής πάντα την αίθουσα, αφού όλοι έχουν ανεβάσει την καρέκλα τους στο θρανίο

- υπάρχει γραφείο για ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που υπάρχουν μόνιμα στο σχολείο (14!)

- ένα 30% των μαθητών είναι με μεταναστευτικό υπόβαθρο (Έλληνες, Ουκρανοί, Μουσουλμάνοι...) που όσο κι αν δυσκολεύονταν στα μαθήματα, μιλούσαν πολύ καλά Γερμανικά

- υπάρχει κλειστή αίθουσα για φαγητό ή σνακ

- οι μαθητές έχουν λίγες ασκήσεις για το σπίτι και κυρίως όσοι δεν τις κάνουν στην τάξη

- οι εκπαιδευτικοί έχουν πάντα σαφές πλάνο μαθήματος και το κοινοποιούν στους μαθητές ώστε να γνωρίζουν πόσο χρόνο διαθέτουν για κάθε δραστηριότητα και ποιο στόχο πρέπει να πετύχουν

- συνήθως βάζει ο εκπαιδευτικός ένα χρονόμετρο ψηφιακό στον πίνακα

- έντονα στοιχεία συμπερίληψης όλων των μαθητών, όπως τα δωράκια για το Ραμαζάνι των Μουσουλμάνων

- χρησιμοποιούν πίνακες με κιμωλία, αλλά έχουν πολλαπλούς πίνακες που ανοιγοκλείνουν και ανεβοκατεβαίνουν.

Μετά το σχολείο, συναντήσαμε την ομάδα Γάλλων εκπαιδευτικών που είχαν έρθει στο Αμβούργο με μαθητές τους με πρόγραμμα Erasmus+ και έκαναν ιστορικό περίπατο στο κέντρο της πόλης, όπου κάθε μαθητής εξηγούσε τι είναι το κάθε αξιοθέατο!

Παλιά συναγωγή...

Δημαρχείο Harburg...

St. Michel

Kramerwitwenwohnungen

Τα διαμερίσματα των χηρών Kramer είναι ένα από τα τελευταία σωζόμενα παραδείγματα τυπικού συγκροτήματος κατοικιών με αυλή στο Αμβούργο από τον 17ο αιώνα.

Το 1375, οι μικροέμποροι που είχαν τους δικούς τους πάγκους ή καταστήματα στην πόλη και εμπορεύονταν κυρίως μπαχαρικά, μεταξωτά υφάσματα και σιδερένια είδη ενώθηκαν για να σχηματίσουν το Krameramt. 300 χρόνια αργότερα, η πλούσια επαγγελματική οργάνωση έχτισε δωρεάν διαμερίσματα για 20 χήρες αποβιωσάντων συναδέλφων της. Προκειμένου να επιτραπεί η είσοδος ενός νέου καταστηματάρχη, ήταν προς το συμφέρον της συντεχνίας να μεταφέρει τις χήρες από τα καταστήματα σε διαμερίσματα για ηλικιωμένους. Αυτές οι εγκαταστάσεις αντιστοιχούσαν σε μια μορφή αυτοοργανωμένης φροντίδας για τους ηλικιωμένους που ήταν τυπική για εκείνη την εποχή. Τα σπίτια με τις βεράντες, χτισμένα το 1676, έχουν όλα την ίδια διαρρύθμιση: δύο διαμερίσματα βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, σαν καθρέφτης. Ο χώρος διαβίωσης για μια χήρα εκτεινόταν σε δύο επίπεδα. Στο ισόγειο, δίπλα στο χολ εισόδου με μια στενή σκάλα που οδηγούσε στον επάνω όροφο, υπήρχε ένα «μικρό σαλόνι» και μια στενή κουζίνα που λάμβανε το φως της ημέρας μόνο από το εσωτερικό παράθυρο που οδηγούσε στο δωμάτιο. Ο πρώτος όροφος αποτελούνταν από το «σαλόνι» με ένα κρεβάτι που περικλείονταν από μια εσοχή. Μια άλλη σκάλα οδηγεί στη σοφίτα, η οποία έχει μια καταπακτή με παράθυρο που βλέπει στην αυλή, μέσω της οποίας μεταφέρονταν καύσιμα όπως ξύλα και τύρφη. Μια κοινόχρηστη τουαλέτα βρισκόταν στο τέλος της αυλής. Δύο αντλίες νερού χρησιμοποιούνταν μέχρι την εγκατάσταση σωλήνων ύδρευσης στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι δύο σειρές σπιτιών με τον στενό διάδρομο χρησίμευαν ως διαμερίσματα για ηλικιωμένους μέχρι την ανακαίνισή τους το 1968. Το 1974, το Μουσείο Ιστορίας του Αμβούργου ανέλαβε ένα διαμέρισμα και το εξόπλισε με έπιπλα του 19ου αιώνα. Κανένα από τα έπιπλα δεν προερχόταν αρχικά από το διαμέρισμα, αλλά αντικατοπτρίζουν το ζωντανό γούστο μιας μη φτωχής μεσαίας τάξης. Ο σχεδιασμός των τοίχων με ζωγραφική με στένσιλ αντιστοιχεί σε παλιές τεχνικές χειροτεχνίας και πραγματοποιήθηκε με την ευγενική υποστήριξη του Γερμανικού Μουσείου Ζωγράφων και Βερνικιών.

St. Nikolai

Ο Έλβας ποταμός είναι παντού στην πόλη, μπαίνει σε αυτή από νοτιοανατολικά, ανοίγει σε κανάλια (γι' αυτό τη λένε "Βενετία του Βορρά" και σπάει την πόλη σε μικρά νησάκια, πριν ξανασμίξει και εκβάλλει στη Βόρεια Θάλασσα.

Εκκλησία St. Nikolai

Το πρώτο παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο, προστάτη άγιο των ναυτικών, ανεγέρθηκε τον 12ο αιώνα στις όχθες του ποταμού Άλστερ. Αργότερα, το ξύλινο παρεκκλήσι μετατράπηκε σε μια μεγάλη εκκλησία από τούβλα και πέτρα, η οποία παρέμεινε στη θέση της μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν, στη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1842, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου ήταν το πρώτο μεγάλο δημόσιο κτίριο που κάηκε.

Λίγο μετά την πυρκαγιά, οι πολίτες του Αμβούργου ξεκίνησαν μια εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων για την ανοικοδόμηση της εκκλησίας. Μετά από έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, η νέα εκκλησία σχεδιάστηκε σε νεογοτθικό στιλ από τον Άγγλο αρχιτέκτονα Τζορτζ Γκίλμπερτ Σκοτ. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1846 και ολοκληρώθηκε το 1874 με την ολοκλήρωση του κωδωνοστασίου ύψους 147,4 μέτρων. Εκείνη την εποχή, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, αν και ο καθεδρικός ναός της Ρουέν πήρε τη θέση της το 1876.

Επιχείρηση Γόμορρα

Την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου του 1943, εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Βρετανική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ συμμετείχαν σε μια σειρά αεροπορικών επιδρομών στο Αμβούργο, γνωστές ως Επιχείρηση Γόμορρα, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πόλης και τις γύρω κατοικημένες περιοχές σε ερείπια. Το αρχικό κτίριο της εκκλησίας καταστράφηκε, αλλά ο κωδωνοστάσιο - που εξακολουθεί να είναι ο ψηλότερος στο Αμβούργο - παρέμεινε σχετικά άθικτος.

Μουσείο Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Κρύπτη

Σήμερα, τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου αποτελούν ένα εντυπωσιακό μνημείο, και η κρύπτη της εκκλησίας φιλοξενεί ένα πρόσφατα ανακαινισμένο μουσείο αφιερωμένο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον καταστροφικό αεροπορικό πόλεμο πάνω από την Ευρώπη και τα θύματά του. Στοχάζεται στις επιπτώσεις των πολέμων τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος μέσω διαδραστικών οθονών εικόνας, ήχου και βίντεο. Η μόνιμη έκθεση Γόμορρα 1943: Η καταστροφή του Αμβούργου μέσω εναέριου πολέμου παρέχει μια εντυπωσιακή επισκόπηση του ιστορικού πλαισίου που οδήγησε στις αεροπορικές επιδρομές στο Αμβούργο, την ίδια την πυρκαγιά και τα χρόνια της ανοικοδόμησης που ακολούθησαν.

Το Αμβούργο πριν από τον Β' ΠΠ είχε μεγάλη εβραϊκή κοινότητα, μέλη της οποίας είτε εκδιώχτηκαν είτε δολοφονήθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς, όπως επίσης οι Ρομά, οι ομοφυλόφιλοι, οι αντιφρονούντες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Το 1995 ο καλλιτέχνης Günther Demnig δημιούργησε το έργο τέχνης Stolpersteine τοποθετώντας αναμνηστικές πλάκες, σαν μικρά λιθόστρωτα, μπροστά στα σπίτια που ζούσαν τα θύματα. Οι πλάκες είναι από σκυρόδεμα και η πάνω τους πλευρά έχει επένδυσα από ορείχαλκο. Η κάθε πλάκα αναγράφει το όνομα, την ημερομηνία γέννησης και ημερομηνία θανάτου του θύματος που ζούσε κάποτε εκεί.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 56.000 τέτοιες πλάκες , οι 5000 στο Αμβούργο. Μερικές από αυτές βρίσκονται μπροστά στο Δημαρχείο και είναι αφιερωμένες στα δολοφονημένα μέλη της νομοθετικής συνέλευσης του κοινοβουλίου του Αμβούργου, ενώ στην οδό Grindelhof έχουν τοποθετηθεί 18 πλάκες εις μνήμη των δασκάλων ενός εβραϊκού σχολείου.

Δημαρχείο Αμβούργου (Rathaus)

Χτίστηκε το 1886 και ολοκληρώθηκε το 1892.

Μαζί με το Εμπορικό Επιμελητήριο και το Χρηματιστήριο του Αμβούργου δημιουργούν μια όμορφη κλειστή πλατεία στη μέση της οποίας δεσπόζει ένα μικρό συντριβάνι με το άγαλμα της ελληνικής θεάς "Υγεία", ως ανάμνηση της επιδημίας χολέρας που έπληξε την πόλη το 1892.

Βόλτα στη λίμνη Alster...

Alsterlagune Restaurant

3η μέρα: Πάμε νωρίς στη δουλεία....

Αφού παρακολουθήσαμε ενδιαφέροντα μαθήματα, συναντηθήκαμε ξανά με τον διευθυντή του σχολείου για μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση.

Μετά το δικό μας σχόλασμα, βόλτα!! Ο καιρός είναι δώρο πραγματικά!

Η πόλη των ΜΜΕ!

Speicherstadt δηλαδή ένα συγκρότημα αποθηκών (το μεγαλύτερο στον κόσμο) που χτίστηκε από το 1883 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1920 και εκτείνεται σε έκταση 260.000 τ.μ. και αποτελεί μνημείο της UNESCO. Χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση καπνού, καφέ, αποξηραμένων φρούτων και μπαχαρικών, ενώ πλέον χρησιμοποιείται για να στεγάσει το τελωνείο ή ναυτιλιακές εταιρείες, αλλά όχι μόνο... μουσεία, χώρους αναψυχής και εστίασης, χαριτωμένα καφέ και εστιατόρια. Μερικά από τα μουσεία που στεγάζονται εκεί:

- Miniatur Wunderland τη μικροσκοπική χώρα των θαυμάτων με το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο μοντελισμού του κόσμου και τα ορόσημα πολλών χωρών, όπως Γερμανία, Γαλλία, Σκανδιναβία, ΗΠΑ, Νότια Αμερική...

- Hamburg Dungeon

- Deutsches Zollmuseum (Τελωνειακό μουσείο)

- Διεθνές Ναυτικό Μουσείο Αμβούργου

- Μουσείο Αυτοκινήτου με σπάνια και πρωτότυπα οχήματα από το 1939

- Μουσείο καφέ (θεωρείται η πόλη του καφέ λόγω του λιμανιού και του εμπορίου)

- Μουσείο μπαχαρικών με πάνω από 900 εκθέματα από τους τελευταίους 5 αιώνες!

Αξίζει και η περιοχή Sandtorkai που φιλοξενεί το παραδοσιακό λιμάνι πάνω από 20 ιστορικών πλοίων.

Οι αποθήκες είναι χτισμένες με κόκκινο τούβλο, αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεογοτθικής και μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής πάνω στο ποτάμι και σε χιλιάδες πασσάλους από κορμούς βελανιδιάς.

Το εστιατόριο που επισκεφτήκαμε με παραδοσιακό, αυθεντικό φαγητό!

Labskaus

Labskaus για να τιμήσουμε την τοπική κουζίνα....ή μήπως όχι;

Όχι, το Labskaus δεν είναι ένα αυθεντικό πιάτο του Αμβούργου. Τουλάχιστον όχι με την έννοια ότι το Labskaus εφευρέθηκε στο Αμβούργο ή παρασκευάζεται αποκλειστικά εδώ. Το Labskaus είναι ένα πιάτο των ναυτικών. Στο παρελθόν, όταν οι άνθρωποι ξεκινούσαν μακρινά ταξίδια με ιστιοφόρα, δεν υπήρχε τρόπος να διατηρηθεί το φαγητό φρέσκο για πολύ καιρό πάνω στο πλοίο. Έτσι, ο μάγειρας έπρεπε να βασίζεται σε τρόφιμα μακράς διαρκείας. Έτσι δημιουργήθηκε ο χυλός από παστό βοδινό κρέας, τουρσί παντζάρια, κρεμμύδια και πατάτες. Όσο η κουζίνα είχε ακόμα αρκετά, σερβίραμε τουρσί ρέγκα και τηγανητά αυγά.

Το Labskaus τρώγεται πλέον σε όλη τη βόρεια Γερμανία και σε μέρη της Σκανδιναβίας. Ωστόσο, όχι κάθε μέρα και όχι από όλους. Αλλά: Το Labskaus έχει γνωρίσει μια αναγέννηση τα τελευταία χρόνια, παρόμοια με άλλα πρώην «φαγητά των φτωχών», όπως π.χ. ρέγκα ή σολομός. Σήμερα, το Labskaus βρίσκεται στα μενού πολλών εστιατορίων που σερβίρουν κουζίνα από το Αμβούργο ή τη Βόρεια Γερμανία.

Το Labskaus έχει γεύση πολύ δυνατού πουρέ πατάτας. Καλομαγειρεμένο και σερβιρισμένο με ρέγγα, τουρσί αγγουράκι τουρσί και τηγανητό αυγό, το Labskaus έχει πραγματικά πολύ ωραία γεύση. Περισσότερο σπιτικό φαγητό παρά nouvelle cuisine και όχι για χορτοφάγους, αλλά πεντανόστιμο.

Στις όχθες ενός από τα κανάλια του Έλβα βρίσκεται η πιο ιστορική οδός του Αμβούργου με τα παλαιότερα αρχοντικά, η Deichstrasse, για την αίσθηση της ζωής στην πόλη αιώνες πριν. Τα κτίρια με μπαρόκ ύφος κυρίως είχαν είσοδο και από την ξηρά και από το νερό με τα εμπορεύματα να παραδίνονταν συνήθως από τις βάρκες των καναλιών. Το κέντρο του Αμβούργου έμοιαζε σε μεγάλο μέρος του με την οδό αυτή, αλλά το 1842 ξέσπασε στο δρόμο μεγάλη φωτιά που εξαπλώθηκε γρήγορα και κατέστρεψε κτίρια όπως αυτά που διασώζονται. Τρεις μέρες χρειάστηκαν τότε για να σταματήσουν τη φωτιά, ενώ στην προσπάθειά τους να ανακόψουν την πορεία της κατεδάφισαν το παλιό δημαρχείο και άλλα κτίρια γύρω από τη γέφυρα Trostbrücke. Brandsende είναι το όνομα της οδού στην οποία σταμάτησε η φωτιά.

Miniaturwelt! Εδώ γίνεσαι πάλι παιδί!!! Όλος ο κόσμος σε ένα κτίριο...10.000 τ.μ. με πάνω από 10.450 βαγόνια, πάνω από 16 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών, 289.000 μικροσκοπικές φιγούρες, 4340 μίνι κτίρια που έχουν στοιχίσει μέχρι στιγμής πάνω από 37 εκατομμύρια...

Συνέχεια της βόλτας στο λιμάνι, με σημείο αναφοράς την Elbphilarmonie!! Από τα νεότερα και εντυπωσιακότερα κτίρια του Αμβούργου στις όχθες του Έλβα, μοιάζει με το καλύτερο καράβι της περιοχής...Άνοιξε το 2017 και κέρδισε αμέσως τις εντυπώσεις με τα "κύματα" στην οροφή, αλλά και τη γυάλινη πρόσοψη που καθρεφτίζει τα νερά του ποταμού, το λιμάνι και τα κτίρια που υπάρχουν τριγύρω. Η αίθουσα φημίζεται για την ακουστική της και φιλοξενεί παραστάσεις, κονσέρτα και εκθέσεις τέχνης.

4η μέρα: Μην ξεχνιόμαστε, πάμε για μάθημα!

Διαπιστώσεων συνέχεια:

- το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών είναι 22 ώρες περίπου, αλλά το εργασιακό σίγουρα 40- φεύγουν από το σχολείο αργά το απόγευμα, διορθώνουν, προετοιμάζουν και φτιάχνουν σχέδια μαθήματος για τους νεότερους εκπαιδευτικούς (με μισθό βέβαια πάνω από 3000 ευρώ)

- το πανεπιστήμιο δίνει σίγουρα 2 ειδικότητες

- πριν το πτυχίο κάνουν οι φοιτητές πάντα πρακτική εξάσκηση ενός σχολικού έτους και στη συνέχεια περνούν από αυστηρή αξιολόγηση- αν δεν την περάσουν (έχουν 2 ευκαιρίες), δεν μπορούν να διδάξουν ποτέ στο κρατίδιο αυτό....αν περάσουν, επιλέγουν αν θέλουν να διδάσκουν σε ένα κρατίδιο (μόνιμα) ή να αλλάζουν τόπο και κρατίδιο. Η αξιολόγηση στη συνέχεια δεν έχει αρνητική συνέπεια, μόνο επιμόρφωση.

- σε κάθε κρατίδιο έχουν ίδιο/ παρόμοιο υλικό διδασκαλίας και ελέγχεται/ καθοδηγείται αυστηρά.

Χάρη στον κύριο διευθυντή, παρακολούθησα και μαθήματα θετικών επιστημών, όπως Χημεία όπου έκαναν πείραμα.

Φαγητό στο delicatessen Mutterland, στην πίσω πλευρά του σταθμού. Σπιτικά burgers (σοκολάτες και λικέρ για το σπίτι)

Και πάλι περιήγηση...

Photo: Fotowelt

Photo: Fb Hamburg- das Tor zur Welt

Franzbrötchen

Photo: Fb Hamburg- das Tor zur Welt

Η θέα από τον St. Michel, τον πιο σημαντικό μπαρόκ ναό της βόρειας Γερμανίας. Η αρχική εκκλησία του 17ου αιώνα καταστράφηκε από κεραυνό το 1750 και ξαναχτίστηκε από την αρχή. Ολοκληρώθηκε το 1762. Πάνω από την είσοδο δεσπόζει το χάλκινο άγαλμα του Μιχαήλ Άγγελου που σκοτώνει τον διάβολο. Εξίσου εντυπωσιακό είναι το εσωτερικό της εκκλησίας με την κρύπτη και τον πάνω από 100 μέτρα πύργο.

Καλός ο Βορράς, αλλά σαν τη Βαυαρία δεν έχει!

5η μέρα: Για εμένα, το πιο δημιουργικό μάθημα Γερμανικών που έχω παρακολουθήσει! Εκτός από τις ψηφιακές δεξιότητες που είχε η καθηγήτρια, είχε φτιάξει επιτραπέζια παιχνίδια για κάθε γραμματικό φαινόμενο ή λεξιλογική ομάδα για να παίζουν οι μαθητές στο τέλος του μαθήματος!

Αυτή τη φορά μας ξενάγησαν στην πόλη η Vanessa και ο Joshua, οι καθηγητές που είχαν έρθει και στη Χαλκίδα το Νοέμβριο.

Alster...

Elbphilarmonie από μέσα...(είναι δωρεάν η είσοδος, διότι κόστισε στο κράτος 10 φορές περισσότερο από τον προϋπολογισμό!)

Βόλτα με θαλάσσιο ταξί- Jungfraustieg

Dockland

Περισσότερο από ένα απλό κτίριο σε σχήμα Λοσάνγκο, το Dockland ξεχωρίζει για την ενσωμάτωσή του στο τοπίο, για την άρδευσή του και για το ότι επιτρέπει στον παραθεριστή να γίνει μέρος αυτού ανεβαίνοντας τις σκάλες από τη μία πλευρά για να απολαύσει τη μαγευτική θέα της περιοχής του λιμανιού του Αμβούργου στις όχθες του Έλβα.

Το εξαώροφο κτίριο από γυαλί και χάλυβα φαίνεται ιδανικό με θέα στον Έλβα — η παραλληλόγραμμη σιλουέτα του δίνει την ξεχωριστή εντύπωση ενός πλοίου. Όσοι κατακτήσουν με επιτυχία τις 136 ξύλινες και γυάλινες σκάλες που οδηγούν στην πλατφόρμα δημόσιας παρατήρησης, θα ανταμειφθούν με μια όμορφη θέα. Τίποτα από το εξωτερικό του δεν προμηνύει ότι μέσα στεγάζονται....γραφεία και δουλεύουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας, όσο εμείς κάνουμε βόλτα γύρω από αυτό ή πάνω του...

Οι κάδοι που λέγαμε με τα έξυπνα λογοπαίγνιά τους!

Ο νικητής κάδος για εμένα:

Zum Alten Lotsenhaus

Landungsbrücke, Ripperbahn, St. Pauli

Κάθε λιμάνι και καημός!

Η Τρούμπα του Αμβούργου!

Beatles- Platz, περιοχή St. Pauli

Εδώ εμφανίστηκε η θρυλική βρετανική μπάντα στις 17.08.1960 για πρώτη φορά στη Γερμανία, ξεκινώντας την τεράστια καριέρα της!

6η μέρα: Ποτέ η μέρα της επιστροφής δεν είναι χαρούμενη....

Οι φωτογραφίες απεικονίζουν ένα γλυπτό, μνημείο που αποτελείται από 3 συμπλέγματα αγαλμάτων σε ανάμνηση της φυγάδευσης μικρών παιδιών από τη ναζιστική Γερμανία μετά το 1938 για να αποφύγουν το Ολοκαύτωμα. Τα περισσότερα από αυτά δεν είδαν ποτέ ξανά τους γονείς τους...